مَرْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَرْی (به فتح میم و سکون راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای نوازش و مسح
پستان ناقه تا
شیر بدهد، بارور كردن
باد ابرها را و نحو آن است.
از مشتقات این کلمه در «
نهج البلاغه»،
مِراء (به کسر میم) و
مُمَارَاة (به ضم میم و فتح راء) به معنای مجادله، منازعه و لجامت است.
این کلمه چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است.
مَرْی به معنای نوازش و مسح پستان ناقه تا شير بدهد، بارور كردن
باد ابرها را و نحو آن است.
مِراء (به کسر میم) و
مُمَارَاة (به ضم میم و فتح راء) به معنای مجادله، منازعه و لجامت است.
مواردی که در «نهج البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السّلام) درباره ابرهاى اوليه فرموده:
«أَرْسَلَهُ سَحّاً مُتَدارَكاً، قَدْ أَسَفَّ هَيْدَبُهُ، تَمْريهِ الْجَنوبُ دِرَرأَ هاضيبِهِ، وَ دُفَعَ شآبيبِهِ» «باران را پى‌در پى فرستاد در حالى كه ابرش به زمين نزديک شده بود بارور مى‌كرد آن را
باد جنوب براى فایده باران‌هايش و دفع شده‌هاى امطارش.»
حضرت فرموده:
«مَنْ ضَنَّ بِعِرْضِهِ فَلْيَدَعِ الْمِراءَ.» «هر كس به آبرويش بخيل است و مى‌خواهد آن را از دست ندهد جدال را ترک كند.»
و حضرت فرموده:
«وَ الشَّكُّ عَلَى أَرْبَعِ شُعَب: عَلَى الَّتماري، وَ الهَوْلِ... فَمَنْ جَعَلَ الْمِراءَ دَيْدَناً لَمْ يُصْبِحْ لَيْلُهُ.» «شک به چهار شعبه است بر مراء و مجادله و ترس... هر كه جدال را عادت خويش قرار دهد، شبش به صبح نرسد يعنى از تاريكى شک به روشنى يقين نمى‌رسد.»
این کلمه چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مری»، ج۲، ص۹۷۵.
