• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَنْکِب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: مناکب (لغات‌قرآن).


مَنْکِب (به فتح میم و سکون نون و کسر کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای شانه انسان و ناحیه هر چیز است.



مَنْکِب: به معنی شانه انسان و نیز به معنی ناحیه هر چیز است. جمع آن مَناکِب است. اگر مناکب زمین به معنی شانه‌های آن باشد، از این می‌توان به کرویّت زمین استدلال کرد و در این صورت همه جای زمین شانه آن است و آن مفید کرویّت می‌باشد و اگر مراد نواحی زمین باشد، ربطی به کرویّت نخواهد داشت.


(هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْاَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی‌ مَناکِبِها...) یعنی: «اوست که زمین را برای شما رام کرد، در اطراف آن راه بروید». منظور از آیه مسخّر و رام بودن زمین است نسبت به انسان و تصرفاتش.
راغب که منکب را به معنی شانه می‌داند، گوید: استعاره بودن مناکب به زمین مانند استعاره بودن ظهر است بر آن، در آیه: (ما تَرَکَ عَلی‌ ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ) (جنبنده‌اى را بر پشت زمين باقى نخواهد گذاشت).


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۰۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۷۷.    
۴. ملک/سوره۶۷، آیه۱۵.    
۵. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۵۷.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۵۹۸.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۹۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۱۸۶.    
۹. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۲.    
۱۰. فاطر/سوره۳۵، آیه۴۵.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴۰.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۵۹.    
۱۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۸۵.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۴۵.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۵۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نکب"، ج۷، ص۱۰۶.    






جعبه ابزار