حضرت آيت اللّٰه العظمى و علامه كبير سيّد شهاب الدين، محمّد حسين حسينى مرعشى نجفى( قدّس سرّه) در ۲۰ صفر سال ۱۲۱۵ ه. ق، در شهر نجف اشرف ديده به جهان گشود. نسب شريف او با ۳۳ واسطه به حسين اصغر، فرزند امام علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام مى‌رسد. پس از يادگيرى خواندن و نوشتن، در نوجوانى به كسوت روحانيت در آمد و به فراگيرى علوم اسلامى پرداخت. ادبیات عرب ، فقه ، اصول ، حدیث ، درایه ، رجال و تراجم و... را نزد استادان برجسته حوزه علمیه نجف فراگرفت. در نجف اشرف از بزرگانى همچون: آيت الله العظمى شیخ ضیاء الدین عراقی ،( متوفاى ۱۳۷۳ ق.)، آيه الله شیخ احمد کاشف الغطاء ( متوفاى ۱۳۷۳ ق.) و شمارى از مراجع تقلید و مدرسان برجسته حوزه علميه نجف شركت كرد. تلاش شبانه روزى وى سرانجام در ۲۷ سالگى به ثمر نشست و به درجه اجتهاد نايل شد. كوشش خستگى ناپذير او براى تحصيل دانش ستودنى است. آیة الله مرعشی پس از رحلت پدر در سال ۱۳۳۸ ق براى ادامه تحصيل به کاظمین ، سامرا و کربلا رفت و سالها در حوزه‌هاى علميه آن ديار، از محضر استادانى برجسته استفاده نمود و سرانجام در سال ۱۳۴۲ ق. براى زيارت مرقدمطهرامامرضا علیه‌السلام به ایران آمد. پس از زيارت مرقدامامرضا عليه السلام به تهران رفت و در حوزه علميه تهران ، نزد آية الله شیخ عبدالنبی نوری ( متوفاى ۱۳۴۴ ق.)، آية الله آقا حسین نجم آبادی ( متوفاى ۱۳۴۷ ق.)، آية الله میرزا طاهر تنکابنی ( متوفاى ۱۳۶۰ ق.)، آية الله میرزا مهدی آشتیانی ( متوفاى ۱۳۷۲ ق.) و... به فراگيرى فقه، اصول، فلسفه و کلام پرداخت. سال بعد، براى زيارت مرقدحضرت معصومه علیها السلام به قم رفت. به دستور آية الله العظمى شیخ عبدالکریم حائری یزدی در اين شهر ماندگار شد. كتابخانه آیة الله العظمی مرعشی نجفی از بزرگترين كتابخانه‌هاى كشور و در رديف كتابخانه مجلس شوراى اسلامى و كتابخانه آستان قدس رضوی است. اين كتابخانه بسيارى از كتب خطى اسلامى جهان را دارا است. بسيارى از اين كتب جزو نفيس‌ترين و با ارزش‌ترين متون تاريخى است كه قرنها از عمر آنها مى گذرد.
