منصور بن جمهور کلبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منصور بن جمهور کلبی، از فرماندهان و کارگزاران امویان بود که بر علیه
ولید ثانی شورش نمود و چهل روز بر
عراق حکومت کرد. او پس از مدتی به سرزمین سند گریخت و بر آنجا استیلا یافت. بعد از روی کار آمدن
عباسیان،
سفاح عباسی او را بر حکومتش ابقا نمود، اما پس از مدتی،
ابومسلم خراسانی او را از حکومت سند خلع کرد؛ منصور نیز بر علیه او شورشید و سرانجام به
سال ۱۳۴ ق در جنگ با نیروهای ابومسلم کشته شد.
منصور بن جمهور بن حصن بن عمرو کلبی، امیری از قهرمانان عصر اموی که در «مزّه» در اطراف دمشق سکونت داشت. در
سال ۱۲۶ ق در کنار
یزید بن ولید علیه پسر عمویش، ولید ثانی، فرزند یزید، شورش کرد. سپس روانه عراق شد. گویند: وی حکمی جعلی را از زبان یزید در خصوص حکومت بر عراق ساخته و چهل روز بر آن جا حکومت کرد. زمانی که برکنار شد، به
عبداللّه بن معاویه طالبی، که در حال شورش علیه بنی‌امیه بود، پیوست. چون
مروان بن محمّد خلافت را به دست گرفت،
عامر بن ضبارة را برای جنگ با «طالبی» روانه ساخت. منصور به سند گریخت و مدّتی بر آن سامان چیرگی یافت. در
سال ۱۳۲ ق هنگامی که سفّاح حکومت را به دست گرفت، وی را به پاداش رویگردانی از
بنی‌امیه و پیوستن به عباسیان بر حکومت سند ابقا کرد؛ امّا چون ابومسلم بر خراسان حاکم شد، به سال ۱۳۴ ق
عبدالرحمان بن مسلم عبدی را به حکومت سند گمارد. منصور از واگذاری حکومت به وی خودداری کرد و علیه او شورید. ابومسلم لشکری را به فرماندهی
موسی بن کعب به جانب وی گسیل داشت. منصور در این نبرد شکست خورد و در بیابان‌های بین سند و سیستان درگذشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۴۵.
