ممویه بن عبدالله اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ممویه بن عبدالله اصفهانی (م
۲۳۰ق)، عالم به
نحو،
ادیب و
شاعر قرن سوم هجری قمری بود.
ابوربیعة ممویه بن
عبدالله اصفهانی
خویی، نام وی به اختلاف ممویه
و مموله یاد شده است.
از نسبت وی و روایت
یاقوت چنین برمیآید که ابوربیعه اهل
اصفهان یا نواحی آن بوده، اما در کودکی وطنش را به مقصد کرخ
بغداد ترک گفته و در آنجا سکنی گزیده است،
به همین سبب
ابن خلکان وی را اهل کرخ خوانده است.
بنا به گفته
بغدادی، ابوربیعه روزگاری را نیز در
دمشق گذرانده و در آنجا اقامت داشته است.
یاقوت وی را عالم به نحو، ادیب و شاعر خوانده و او را ادیبی توانا دانسته و اشعار وی را به نیکی ستوده و گفته است که وی دارای آثار فراوانی در
ادبیات بوده که کتاب الجماهیر از آن جمله است.
او در نهایت به سال ۲۳۰ق در دمشق درگذشت.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۷۹، برگرفته از مقاله «ممویه اصفهانی».