مقید (علوم قرآنی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مقید، لفظ دال بر
ماهیتی مقید و
مشروط را می‌گویند.
«
مقید» در مقابل «
مطلق »، لفظی است که معنای شایع بالفعل نداشته باشد؛ با این که بالذات قابلیت داشتن چنین معنایی را دارد؛ به عبارت دیگر، لفظی که بی هیچ
قیدی بر
ماهیت دلالت کند، آن را «
مطلق » گویند، و اگر
قیدی با آن بود، آن را «
مقید» می‌نامند.
۱.
شهادت مقید به
عدالت در (شهادة بینکم اذا حضر احدکم الموت حین الوصیة اثنان ذوا عدل منکم)
و (واشهدوا ذوی عدل منکم).
در این آیات، شهادت در حال
وصیت و شهادت در حال طلاق، به «عدالت»
مقید شده است.
۲. (ولله علی الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا).
در این آیه، وجوب
حج به «
استطاعت »
مقید شده است.
مطلق .
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مقید».
