• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مقید (علوم قرآنی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقید، لفظ دال بر ماهیتی مقید و مشروط را می‌گویند.



«مقید» در مقابل « مطلق »، لفظی است که معنای شایع بالفعل نداشته باشد؛ با این که بالذات قابلیت داشتن چنین معنایی را دارد؛ به عبارت دیگر، لفظی که بی هیچ قیدی بر ماهیت دلالت کند، آن را « مطلق » گویند، و اگر قیدی با آن بود، آن را «مقید» می‌نامند.


۱. شهادت مقید به عدالت در (شهادة بینکم اذا حضر احدکم الموت حین الوصیة اثنان ذوا عدل منکم) و (واشهدوا ذوی عدل منکم).
در این آیات، شهادت در حال وصیت و شهادت در حال طلاق، به «عدالت» مقید شده است.
۲. (ولله علی الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا).
در این آیه، وجوب حج به « استطاعت » مقید شده است.
[۷] مشکینی، علی، ۱۳۰۰ -۱۳۸۶، اصطلاحات الاصول، ص۲۳۶.



مطلق .


۱. مائده/سوره۵، آیه۱۰۶.    .
۲. طلاق/سوره۶۵، آیه۲.    .
۳. آل عمران/سوره۳، آیه۹۷.    .
۴. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص(۱۵-۱۷).    
۵. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۰۱.    
۶. مظفر، محمد رضا، ۱۹۰۴ - ۱۹۶۴م، اصول الفقه، ج۱، ص۱۶۷.    
۷. مشکینی، علی، ۱۳۰۰ -۱۳۸۶، اصطلاحات الاصول، ص۲۳۶.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مقید».    




جعبه ابزار