• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مقبره خلیعی موصلی‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقبره خلیعی موصلی
مقبره و زیارتگاه جمال‌الدین علی بن عبدالعزیز موصلی، معروف به خلعی در محله جامعین شهر حله در کشور عراق نزدیک زیارتگاه ابن‌حماد، قرار دارد.


زیارتگاه خلیعی، در محله جامعین حله، نزدیک زیارتگاه ابن‌حماد، قرار دارد.
[۱] حرزالدین، محمد، مراقد المعارف، ج۱، ص۲۸۲.
[۲] حلی، احمد علی، تاریخ مقام الامام المهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) فی الحله، ص۱۸۲.    


جمال‌الدین علی بن عبدالعزیز موصلی، معروف به «خِلَعی» (مشهور به خلیعی)، از شاعران و ادیبان شیعه است. برخی احتمال داده‌اند که نامش، حسن باشد.
[۳] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۵، ص۶۳.    

گویند پدر و مادرش، سنی ناصبی ساکن موصل بودند و چون بچه‌دار نمی‌شدند، نذر کردند که اگر خداوند، پسری به آنها بدهد، او را برای قتل زائرانی بفرستند که از سوی شام و جبل عامل، به زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) می‌روند. شاید علت نذر، این بود که آنان، زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) را بدعت می‌دانستند.
به هر حال، پس از به دنیا آمدن فرزند و رسیدن به دوره رشد و بلوغ، او را برای این کار فرستادند. اما فرزند، بین راه خوابی دید که مانع این کار وی شد. به گزارشی، وی در کسوت یک راهزن، قصد غارت کاروان زائران را داشت. اما در خواب دید که در روز قیامت، هنگامی که فرمان داده شد وی را به آتش ببرند، به دلیل اینکه خاک پای زائران امام حسین (علیه‌السّلام) بر بدن وی نشسته، آتش او را نمی‌سوزاند. وی پس از این خواب، به کربلا آمد و شیعه شد و در کربلا ساکن گشت و به مدح اهل‌بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السّلام)، همت گماشت.

اشعار زیبایی نیز در رثای حضرت سید الشهدا (علیه‌السّلام)
[۴] حسینی مدنی، ضامن بن شدقم، تحفة الازهار، ج۲، ص۹۹.    
و در مدح امیرمؤمنان (علیه‌السّلام)، از وی بجا مانده است. علامه امینی، ابیاتی از وی را درباره غدیر خم، ذکر کرده است‌
[۵] امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۶، ص۲۴.
او دیوان شعری از اشعار خود، درباره امام حسین (علیه‌السّلام) دارد.
[۶] تهرانی، آقابزرگ، ذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۹، ص۳۰۱.    
[۷] شبر، جواد، ادب الطف، ج۱، ص۱۸.    


به نقلی، او از آن‌رو لقب خِلَعی (خلیعی) را دریافت کرد که پس از سرودن شعری برای حضرت سیدالشهدا (علیه‌السّلام)، به حرم مطهر آن حضرت رفت و شعرش را خواند و در این هنگام، پرده گرانبهای آستان حسینی، بر وی افتاد و این پرده، خلعت امام حسین (علیه‌السّلام) برای وی دانسته شد.

خلعی در رقابت با ابن‌حماد حلی، شعری در مدح امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) گفت و این دو، شعر خود را به داخل ضریح مطهر‌ انداختند و آن حضرت را به داوری طلبیدند. پس از آنکه شعر خلیعی بیرون آمد، در حالی‌که روی آن، احسنت نگاشته شده بود، ابن‌حماد‌ اندوهگین شد که با وجود سابقه‌اش در حب اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) و تشیع، امام، شعر خلیعی را که قبلًا از دشمنان اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) بوده، ترجیح داد. امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) برای رفع این شبهه، به خواب وی آمد و فرمود که به‌سبب تازه شیعه‌شدن خلیعی، به او توجه ویژه نموده است.
[۸] امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۶، ص۱۳، به نقل از دار السلام نوری.    


۱. ↑ حرزالدین، محمد، مراقد المعارف، ج۱، ص۲۸۲.
۲. ↑ حلی، احمد علی، تاریخ مقام الامام المهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) فی الحله، ص۱۸۲.    
۳. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۵، ص۶۳.    
۴. ↑ حسینی مدنی، ضامن بن شدقم، تحفة الازهار، ج۲، ص۹۹.    
۵. ↑ امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۶، ص۲۴.
۶. ↑ تهرانی، آقابزرگ، ذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۹، ص۳۰۱.    
۷. ↑ شبر، جواد، ادب الطف، ج۱، ص۱۸.    
۸. ↑ امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۶، ص۱۳، به نقل از دار السلام نوری.    


زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، برگرفته از مقاله «مقبره خلیعی موصلی‌» ج۲، ص۷۲.    


رده‌های این صفحه : زیارتگاه‌های شیعیان در حله | مقبره شاعران در حله
جعبه ابزار