مفسران قرن هشتم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مفسران قرن هشتم به مفسران
شیعه و
اهل سنت در قرن هشتم هجری قمری اطلاق می‌شود.
عده‌ای از مفسران شیعه در
قرن هشتم عبارتند از:
۱.
علامه قطب الدین محمود بن مسعود شیرازی ، صاحب تفسیر فتح المنان فی تفسیر القرآن، از دانشمندان اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم (م ۷۱۰
ق) که با
خواجه نصیرالدین طوسی در تاسیس رصدخانه مراغه همکاری کرد؛
۲. خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی (م ۷۱۸
ق) از شاگردان ابن طاووس که در ریاضیات،
فلسفه و علوم طبیعی مهارت داشت و کتاب وی مفتاح التفاسیر نام دارد؛
۳. ابوسلیمان فخرالدین داوود بن ابی الفضل محمد بناکتی (م ۷۳۱
ق) مؤلف تفسیر بناکتی؛
۴. ملا عبدالرزاق کاشانی (م ۷۳۵
ق) از اعلام قرن هشتم هجری و صاحب تفسیر تاویل الآیات؛
۵. شیخ کمال الدین عبدالرحمان (م ۷۹۳
ق) فرزند محمد حلی و صاحب مختصر تفسیر
علی بن ابراهیم قمی ؛
۶. محمد بن محمد رازی معروف به
قطب الدین رازی (م ۷۶۶
ق) از علمای
امامیه و صاحب تفسیر بحرالاصداف؛
۷. شیخ رکن الدین ابوالمکارم احمد (م ۷۳۶
ق) از اقطاب صوفیه، معروف به علاءالدوله سمنانی و صاحب تفسیر مدارج السالکین؛
۸. یحیی بن قاسم علوی یمنی (م ۷۵۳
ق) از اعلام
زیدیه و صاحب تفسیر تحفة الاشراف فی شرح غوامض الکشاف.
از مفسران
اهل سنت در قرن هشتم نیز می‌توان به احمد بن محمود نسفی (۷۱۰
ق) صاحب تفسیر مدارک التنزیل، حسن بن محمد بن حسین قمی معروف به «نظام اعرج» (زنده تا
سال ۷۳۰ ق) صاحب تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان، و احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه صاحب التفسیرالکبیر اشاره کرد.
تفاسیر قرن هشتم قمری .
فرهنگ‌نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله«مفسران قرن هشتم».
