روش تفسیر علمی، مورد اهتمام شماری از مفسران است. اسامی تعدادی از آنان به شرح ذیل است: ۱. محمد بن عمر بن حسین رازی معروف به فخر رازی (م ۶۰۳ ق) صاحب تفسیر مفاتیح الغیب (تفسیر کبیر، تفسیر فخر رازی)؛ ۲. شیخ محمد سید طنطاویجوهری (۱۹۲۸-۲۰۱۰ م) صاحب تفسیر الجواهر فی تفسیرالقرآن الکریم (تفسیر طنطاوی)؛ ۳. احمد بن مصطفی مراغی (م ۱۳۷۱ق) صاحب تفسیر مراغی؛ ۴. سید محمود طالقانی (م ۱۳۹۹ ق) صاحب تفسیر پرتوی از قرآن؛ ۵. عبدالکریم بی آزار شیرازی ، صاحب تفسیر کاشف با همکاری دکتر سید محمدباقر حجتی؛ ۶. محمد عبدالمنعم جمال ، صاحب تفسیر الفرید للقرآن المجید؛ ۷. محمد بن احمد اسکندرانی (م ۱۳۰۶ ق) صاحب تفسیر کشف الاسرار النورانیة القرآنیة (مشتمل بر تفسیر بخشی از قرآن)؛ ۸. سعید حوی (م ۱۴۱۱ ق) صاحب تفسیر الاساس فی التفسیر.
[۱]معرفت، محمد هادی، التفسیر و المفسرون فی ثوبه القشیب، ج۲، ص ۴۴۳-۴۴۹.
[۲]ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم و منهجهم، ص۸۳۹.
[۳]رومی، فهد بن عبدالرحمان، اتجاهات التفسیر فی القرن الرابع عشر، ج۲، ص ۶۱۵-۶۳۸.
