مَعْدُود (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَعْدُود:(أَيَّاماً مَعْدُودات) «مَعْدُود» از مادّه «
عَدَد»
يعنى قابل شمارش، و معمولًا به اشياء كم گفته مى‌شود؛ زيرا اشياء زياد قابل شمارش نيستند يا شمارش آنها مشكل است.
(ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ وَ غَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ) (اين، به خاطر آن است كه مى‌گفتند: « (به سبب امتيازى كه به ديگران داريم آتش
دوزخ)، جز چند روزى به ما نمى‌رسد». اين افترا و دروغى كه به
خدا بسته بودند، آنها را در دينشان مغرور ساخت و گرفتار انواع گناهان شدند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى آيه روشن است، و ليكن سؤالى در آن هست كه چگونه در
آیه شریفه فرموده اهل كتاب فريب افتراى خود را خوردند، و بدان مغرور شدند، مگر ممكن است كه
انسان فريب گفتار خود را بخورد؟ با علم به اين‌كه گفتارش دروغ و خدعه و باطل است.
جواب اين سؤال آن است كه صاحبان گفتار غرورانگيز نامبرده، نياكان ايشان بودند، و فريب خوردگان اخلاف و نسل‌هاى بعدى آنان، و اگر در آيه شريفه هر دو را به اهل كتاب نسبت داده، براى اين بود كه همه آن اسلاف و اخلاف يک امت بودند، و اخلاف، به اعمال اسلاف راضى بودند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مَعْدُود»، ص۵۳۸.
