معجزه حسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
معجزه حسی،
معجزه قابل درک با
حواس ظاهری را می‌گویند.
معجزه حسی از انواع
معجزه است؛ معجزه‌ای که با
حواس ظاهری قابل درک باشد؛ مانند: سرد شدن
آتش بر
حضرت ابراهیم علیه‌السّلام و
اژدها شدن عصای
حضرت موسی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم. غالب معجزات
انبیای بنی اسرائیل از همین نوع بوده است.
معجزه و کرامت ناشی از قوت نفس و کم‌شدن مشغولیت‌های حس ظاهری است که نفس می‌تواند با علم و ریاضت‌های نفسانی قدرت و با اراده خود موجوداتی را خلق یا هلاک سازد و یا بر امور
غیبی اطلاع یابد. امام خمینی معجزه را به حسی، قولی، فعلی تقسیم می‌کنند. اعجاز قولی مانند
قرآن است که حقایقی فوق توانایی بشری دارد. و اعجاز فعلی مانند شق‌القمر که عملی خارج از توانایی بشر است.
ایشان معجزه را مبتنی بر سه امر می‌داند: اول، خاصیتی که در نفس پدید می‌آید که اجسام نزد آن خاضع می‌گردند و نفس می‌تواند صورت و حقیقت آنها را تغییر دهد، دوم قوه نظری نفس که به‌واسطه آن نفس صفا پیدا می‌کند و سوم قوه متخیله شخص قدرت می‌یابد و می‌تواند به
عالم غیب و
عالم مثال متصل و اطلاع به دست آورد.
امام خمینی برای معجره شرایطی ذکر کرده است از جمله آن که معجزه امری خارق‌العاده است که دیگر قادر به انجام آن نیستند
و وقوع معجزه به دست پیامبر به دنبال ادعای
نبوت رخ می‌دهد و این امر مانند زنده شدن مرده از جانب خداوند یا به امر اوست همچنین معجزه همراه با تحدّی و مبارزه‌طلبی است؛ تحدی‌ای که از معارضه سالم بماند و کسی نتواند مثل آن بیاورد. معجزه لزوماً با ادعای نبوت منطبق و همراه است و آن را تکذیب نمی‌کند. ازاین‌رو امام خمینی معجزات را خلاف قانون
علیت نمی‌داند و معتقد است معجزات و کرامت و اطلاع بر
غیب که در نظر مادیون امری غیرممکن است در پیشرفت‌های علمی جهان امروز از امور ممکن و بدیهی به شمار می‌رود؛ چنان‌که در علم امروز با هیپنوتیزم (خواب مغناطیسی) بعضی از آثار غیرطبیعی آنها مانند
غیب
گویی، اثبات شده و چه‌بسا ممکن است اموری که در جهان امروز خارق عادت به حساب می‌آیند، در آینده به حقیقتشان پی برده شود؛ بنابراین امام خمینی افزون بر مفهوم‌شناسی معجزه و اثبات‌پذیری آن در آثار خود به دلالت معجزه بر خداوند و صدق گفتار پیامبران نیز تاکید دارد.
معجزه عقلی .
•
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «معجزه حسی». •
دانشنامه امام خمینی ، تهران،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ، ۱۴۰۰ شمسی.
