مضّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَضّ (به فتح میم و ضاء مشدد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مكيدن يا مكيدن اشّد، به درد آوردن و سوزاندن اندوه قلب انسان است. این کلمه چهار بار در
نهج البلاغه آمده است.
مَضّ به معنای مكيدن يا مكيدن اشّد، به درد آوردن و سوزاندن اندوه قلب انسان است.
حضرت علی (علیه‌السّلام) مى‌فرمايد: ما در زمان
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)(براى حفظ
اسلام) پدران، پسران، برادران و عموهاى خود را مى‌كشتيم و اين امر بر ما جز ايمان و تسليم نمى‌افزود:
«مَا يَزِيدُنَا ذلِكَ إلاَّ إِيمَاناً وَ تَسْلِيماً، وَ مُضِيّاً عَلَى اللَّقَمِ، وَ صَبْراً عَلى مَضَضِ الاْلَمِ» «نمى‌افزود بر ما مگر
ایمان و تسليم و رفتن در جاده آشكار و صبر بر سوزاندن درد را»
(شرح‌های خطبه:
)
حضرت در مقام موعظه فرموده:
«أَمَا ترْحَمُ مِنْ نَفْسِكَ مَا تَرْحَمُ مِنْ غَيْرِكَ؟ فَلَرُبَّمَا ... تَرَى الْمُبْتَلَى بِأَلَم يُمِضُّ جَسَدَهُ فَتَبْكِي رَحْمَةً لَهُ! فَمَا صَبَّرَك عَلَى دَائِكَ.» «يمضّ» از باب افعال به معنى سوزاندن و به درد آوردن است يعنى: «آيا به خود رحم نمى‌كنى چنانكه به ديگران مى‌كنى، گاهى مى‌بينى كه درد جسد شخصى را مى‌سوزاند براى او گريه مى‌كنى پس چرا در مقابل درد خود اين قدر صبورى.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه چهار مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مضّ»، ج۲، ص۹۸۱.
