|
| ||||||||||||||||||||||||||||||
مصعب بن عبدالرحمان زهری، از قبیله قضاعه و ساکن مدینه بود. مروان بن حکم او را به ریاست شرطه شهر گارد. او پیش از حمله امویان به مکه، به عبدالله بن زبیر پیوست و سرانجام در جنگ بین زبیریان و امویان اثر تیری که به او اصابت کرد، در سال ۶۴ قمری کشته شد. مصعب بن عبدالرحمان بن عوف زهری، از مردم مدینه و از شجاع‌ترین مردم روزگار خویش بود. او به همراه جمعی دیگر، به قتل اسماعیل بن هبار بن اسود بن مطلب بن اسد متهم شد. از این‌رو معاویه او را زندانی کرد، اما بعداً او را سوگند داد و آزادش ساخت. وقتی مروان بن حکم، در زمان معاویه والی مدینه شد، مصعب را به ریاست شرطه شهر برگزید. در آن زمان، مردم مدینه در حالت آشوب و ناامنی به سر می‌بردند و هم‌دیگر را می‌کشتند. مصعب به شدت با آنان برخورد کرد و تعدادی از خانه‌هایشان را ویران نمود که در نتیجه، مردم آرام گرفتند. هنگامی که معاویه مرد، عمرو بن سعید بن عاص از سوی یزید به‌عنوان والی، وارد مدینه شد و مصعب را در منصب خود ابقا کرد و به او دستور داد تا خانه‌های بنی‌هاشم و بنی‌اسد را خراب کند، زیرا اینها حسین بن علی (علیه‌السّلام) و عبدالله بن زبیر را که از بیعت با یزید خودداری کرده بودند حمایت و یاری کرده‌اند، اما مصعب از این‌کار خودداری کرد و از او جدا شد. مصعب، کمی پیش از محاصره مکه به عبدالله بن زبیر پیوست و در آغاز جنگ علیه حصین بن نمیر فرمانده سپاه شام، مسوّر بن مخرمه و مختار بن ابی‌عبید ثقفی، به‌همراه او حضور یافتند. سرانجام، مصعب، در اثر تیری که به او اصابت کرد، در سال ۶۴ قمری کشته شد. عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۱۴. |
||||||||||||||||||||||||||||||
