مصطفی بن کمالالدین بکری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بکری، مصطفی بن کمال الدین بن علی صِدّیقی حنفی، ملقب به قطب الدین و مُکنّی ' به ابوالمواهب، بنیانگذار
فرقه بکریّه در
طریقت خلوتیّه است.
جدش بدرالدین بکری (متوفی ۱۰۶۲) از خاندان مشهور بکریه است.
وی در ذیقعده ۱۰۹۹ در
دمشق به دنیا آمد، در کودکی
یتیم شد و عمویش سرپرستی او را به عهده گرفت.
استادان او در
فقه و
تصوّف عبارت بودند از: عبدالغنی بن اسماعیل نابلُسی (متوفی ۱۱۴۳)؛ شیخ ابوالمواهب محمد حنبلی (متوفی ۱۱۲۶)؛ محمد بن بَدیری دِمیاطیِ مشهور به ابن میّت (متوفی ۱۱۴۰).
او در سفری که به
بیت المقدس کرد، وارد
طریقت خلوتیه شد و پس از مرگ مرشدش، عبداللطیف بن حسام الدین حلبی
خلوتی (متوفی ۱۱۲۱)، جانشین او گردید.
بکری در بیت المقدس کتاب دعایی به نام اَلفَتحُ القُدسی و الکَشفُ الاِنسی نوشت که مریدانش آن را در پایان شب میخواندند.
وی از شیخ حسن بن علی قره باش
فتوا گرفت که خواندن این
دعا بدعت نیست.
بکری چندین بار به بیت المقدس
سفر کرد و گزارشی درباره یکی از سفرهایش به نام الخَمْرَةُ المَحسیِةُ (الحَسیة) فی الرَحلَةِ القُدْسیة نوشت.
همچنین برای تبلیغ
طریقت خلوتیه، به
مصر و
شام و
حلب و
بغداد و
قسطنطنیه و
حجاز سفر کرد.
سرانجام، در ۱۸ ربیع الثانی ۱۱۶۲ در
قاهره در گذشت.
مقبرهاش در قُرافة الکبری، خارج شهر قاهره، زیارتگاه است.
پس از او، محمد بن سالم حَفناویِ شافعیِ
خلوتی (متوفی ۱۱۸۱)، مؤسس
طریقه حَفنیه (الحَفناوی)، یکی از چهار
فرقه خلوتیه، جانشین وی شد.
فرزند بکری، ابوالفتوح محمد (۱۱۴۳ـ۱۱۹۶)
صوفی ،
شاعر و نویسنده، کتابی به نام تَلخیصات البکریة فی ترجمة خلاصة البکریة در شرح حال پدرش نوشته است.
به بکری میان دویست تا ۲۲۲ اثر نسبت دادهاند که بسیاری از آنها گم شده است.
در میان آثار او دوازده سفرنامه، دوازده سخنرانی، هفت دیوان و نُه قصیده در تصوف و
طریقت وجود دارد.
از جمله آثار اوست: الذخیرة الماحیة لِلا´ثام فی الصلاة علی خَیر الاَنام فی سائر الایام (مصر ۱۳۱۹)
المَوردِ العَذب لِذَوی الورود فی کشف معنی وحدة الوجود
الصلاة الهامِعة بمحبة الخُلفاء، درباره فضایل خلفای راشدین
بُلْغَةُ المُرید، قصیدهای در تصوف
فوائد الفَرائد فی ضابط العقائد، منظومهای در عقاید با شرح احمد دردیر.
(۱) اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۶، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
(۲) عبدالرحمان بن حسن جبرتی، تاریخ عجایب الا´ثار فی التراجم و الاخبار، بیروت.
(۳) دارالکتب الظاهریة، فهرس مخطوطات دارالکتب الظاهریة، التصوف، چاپ محمد ریاض مالح، دمشق ۱۳۹۸ـ۱۴۰۳/ ۱۹۷۸ـ۱۹۸۳.
(۴) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۶.
(۵) یوسف الیان سرکیس، معجم المطبوعات العربیة و المعربة، قاهره ۱۳۴۶/۱۹۲۸.
(۶) علی باشا مبارک، الخطط التوفیقیة الجدیدة لمصر القاهرة، قاهره ۱۹۸۰ـ۱۹۸۳.
(۷) محمد خلیل بن علی مرادی، سلک الدُّرَر فی اعیان القرن الثانی عشر، بولاق ۱۲۹۱ـ۱۳۰۱، چاپ افست بغداد.
(۸) یوسف بن اسماعیل نبهانی، جامع کرامات الاولیاء، چاپ ابراهیم عطوه عوض، بیروت ۱۴۱۱/ ۱۹۹۱.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بکری»، شماره۱۲۳۵.