مشاری بن سعود (حک ۱۲۳۴-۱۲۳۵ق/۱۸۱۹-۱۸۲۰م). پس از خروج ابراهیم پاشا از نجد، مشاری برادر عبدالله رهبری وهابیان را به عهده گرفت و توانست پایگاه خود را در درعیه تثبیت کند. گفتهاند که وی از سوی ابراهیم پاشا حکومت نجد را در دست گرفت.
[۱]لوتسکی، و، تاریخ عرب در قرون جدید، ج۱، ص۱۳۵، ترجمۀ پرویز بابایی، تهران، ۱۳۵۶ش.
او چندی بعد به مقابلۀ بن مُعَمَّر، امیر عُیینه و متحد مصریان رفت، ولی گرفتار شد و در اردوگاه مصریان درگذشت و به قولی کشته شد.
[۲]حمزه، فؤاد، قلب جزیره العرب، ج۱، ص۳۴۳، ریاض، ۱۳۸۸ق/۱۹۶۸م.
نیز گفتهاند که محمدعلی پاشا از مصر، حسین بک را برای سرکوب مشاری گسیل داشت و او مشاری را گرفتار ساخت و به مصر فرستاد، ولی مشاری در راه مرد. در اینجا نخستین دورۀ فرمانروایی آل سعود به پایان رسید. با اینهمه، وهابیان هنوز در عربستان فعالیت داشتند و برای درهم کوبیدن ارتش مصر و والی مصری سخت میکوشیدند.