|
| ||||||||||||||||||||||||||
نامش ربیعة بن عامر، از قبیله بنی‌تمیم و به یکی از نیاکانش (دارم) منسوب است. مسکین، شاعری والا و از سران قوم خود بود و کار معاویه بن ابوسفیان را در واگذاری خلافت به پسرش یزید، تایید کرد و در مجلس معاویه که سران بنی‌امیه و دیگر بزرگان حضور داشتند وی را طی قصیده‌ای ستود. هنگامی که مسکین قصیده‌اش را به پایان رسانید، همه امویان گفته او را پذیرفتند و پس از آن، معاویه و همین‌طور یزید، او را صله و انعام فراوان بخشیدند. زیاد بن ابیه، امیر عراق، در دوران خشکسالی به او نیکی کرد و زمین و مالی به وی بخشید. فرزدقِ شاعر، چون از زیاد نفرت داشت، به معارضه با مسکین درآمد و دو شاعر، با قصایدشان به هجو یک‌دیگر پرداختند. او سرانجام به سال ۹۰ قمری درگذشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۶۰. |
||||||||||||||||||||||||||
