• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُزْن (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مُزْن (به ضم میم و سکون زاء) از واژگان قرآن کریم به معنای ابر است.



مُزْن به معنای ابر است. راغب ابر روشن گفته و در قاموس ابر يا ابر سفيد يا ابر آب‌دار آمده است و به يک قطعه از آن مزنه گویند.


(أَ أَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ‌ الْمُزْنِ‌ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ‌) «آيا شما آب را از ابر نازل كرده‌ايد يا ما؟»
در نهج البلاغه خطبه ۱۰۹ است‌. «أَلَا هَتَنَتْ عَلَيْهِ‌ مُزْنَةٌ بَلَاءً» «مگر ريخت بر او ابر بلا را.»


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۵۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۶۶.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-حسینی، ج۶، ص۳۱۶.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دارالقلم، ص۷۶۶.    
۵. فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ص۱۲۳۴.    
۶. واقعه/سوره۵۶، آیه۶۹.    
۷. طباطبایی،سید محمدحسین،تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۴۱.    
۸. طباطبایی،سید محمدحسین،تفسیر المیزان، ترجمه محمد باقر موسوی، ج۱۹، ص۲۳۴.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۸.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۷۲.    
۱۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۲۵۴، خطبه ۱۰۹.    
۱۲. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۲۱۶، خطبه ۱۰۹.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگزفته از مقاله «مزن»، ج۶، ص۲۵۶.    






جعبه ابزار