مزار سیدرجب راوی رفاعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زیارتگاه سیدرجب راوی رفاعی، بالای کوهی در روستای راوه، مقابل شهر عنه از توابع استان انبار
کشور عراق واقع شده و دارای چشم‌انداز زیبایی است. نسب سیدرجب رفاعی با ۲۸ واسطه به
امام هفتم (علیه‌السّلام) می‌رسد.
ساختمان زیارتگاه که دارای گنبد عرقچینی، اتاق مرقد و رواق کوچکی است، در سالیان اخیر، تجدید بنا شده است.
پس از وفات سیدرجب رفاعی در سال ۱۰۷۵ ه. ق، بنابه وصیت او، در این مکان
دفن شد. مریدان او، آرامگاهی بر سر تربت او ساختند و گنبد
آرامگاه را به رنگ سبز، نقاشی کردند و کنار آرامگاه، نمازخانه‌ای ساختند. این
بقعه، بارها بازسازی شده است، از جمله شیخ ابراهیم راوی رفاعی در سال ۱۳۲۰ ه. ق، آن را بازسازی اساسی نمود.
سیدرجب رفاعی،
سیدی جلیل‌القدر، عظیم‌الشان و باکرامت بود. او به
زهد و
تقوا آراسته بود و به دور از تجملات روزگار، در روستای راوه، سکونت اختیار کرد و در دامنه کوهی، به ساخت
مسجد، مدرسه و
خانقاه، توفیق یافت و خود به تدریس
فقه،
حدیث و طریقت تصوف رفاعی اشتغال داشت. هنگامی که به تدریس حدیث می‌پرداخت، ابتدا غسل می‌کرد، وضو می‌ساخت و عطر خوش استفاده می‌کرد تا کلام نبوی را با طهارت کامل بر زبان جاری سازد. همین اهمیت او در نقل احادیث شریف نبوی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، بین شاگردان اثر می‌گذاشت و با جان و دل، به فراگیری می‌پرداختند.
بر اساس نوشته‌ای روی صفحه اول
قرآن قدیمی مخطوط، شیخ رجب تا سال ۱۰۷۳ ه. ق، در قید حیات بود. او به
سید، شیخ، شیخ رجب الکبیر، شیخ رجب الاول، حسینی رفاعی،
السید الشیخ رجب الراوی الرفاعی و راعی الشاره، مشهور و معروف است.
کرامات زیادی به او انتساب دارد و بر سر زبان اهالی است.
نسب شریفش با ۲۸ واسطه به
امام هفتم (علیه‌السّلام) می‌رسد که چنین است:
سید رجب
بن سید حسن
بن سید حسان
بن سید یحیی
بن سید حسون
بن سید محمد بن سید علی
بن سید احمد بن سید نجم
الدین بن سید ابی‌الفتح
بن قطب
الدین محمد بن محیی
الدین ابراهیم
بن نجم
الدین احمد بن علی الرفاعی
بن علی سیف
الدین بن حسن
بن محمد عسلة
بن ابی‌الفوارس علی الحازم
بن احمد المرتضی
بن علی
بن رفاعة
بن حسن المکی
بن مهدی
بن محمد بن حسن
بن حسین
بن احمد بن موسی ابی سبحة
بن ابراهیم المرتضی
بن امام
موسی کاظم (علیه‌السّلام).
زیارتگاههای عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، مقاله «مزار سیدرجب راوی رفاعی»، ج۲، ص۳۶.
