|
| ||||||||||||||||||||
زیارتگاهی در محله باب الشیخ، در منطقه رصافه شهر بغداد، واقع شده است که مزار ابوخمره بوده و به تکیه ابوخمره، مشهور است. صاحب مرقد، سیدمحمد هندی حرباوی موسوی است که به دلیل کرامتی به ابوخمره مشهور شده است. زیارتگاهی در محله باب الشیخ، در منطقه رصافه و در صدمتری مرقد شیخ عبدالقادر گیلانی، واقع شده است، مرقد ابوخمره، سمت راست آرامگاه شیخ عبدالقادر گیلانی قرار دارد و ساختمان مرتفعی است که به تکیه ابوخمره، مشهور است. صاحب مرقد را سیدمحمد هندی حرباوی موسوی می‌دانند که به کرامات، مشهور و معروف است. براساس شجره‌نامه‌ای که در سال ۱۲۰۳ ه. ق، پیدا شد، نسب شریفش به شیخ علی بن درویش بن سلیمان موسوی می‌رسد. علت شهرت او به هندی، برای آن است که بیشتر مریدان او، از هند، بنگلادش و پاکستان می‌باشند. چنان‌که از سالیان دور بر سر زبان اهالی منطقه است، بدان سبب او را ابوخمره خواندند، چون او مهمانسرایی داشت و در طول شبانه‌روز، درِ آن به سوی مهمانان باز بود. در یکی از روزها، چهل نفر دسته‌جمعی به مهمانسرا می‌آیند، شیخ از آنان استقبال می‌نماید، سپس برای تهیه غذا، به همسرش می‌گوید: «آیا چیزی در خانه، برای پذیرایی این مهمانان است» او جواب می‌دهد: «جز خمره‌ای از آرد، چیزی نمانده است» شیخ دید که آرد برای درست کردن نان به‌اندازه چهل نفر، کم است، آرد را داخل ظرفی ریخت و سپس به آن، آب اضافه کرد و مدام یاهو می‌گفت، سپس آن را پخت، همسرش متوجه شد که به برکت ذکر یاهو و یا الله، آرد و نان زیاد شده است، تمام مهمان‌ها از آن، سیر شدند و تعجب کردند، پس از نقل این کرامت، شیخ محمد هندی، به ابوخمره خوانده شد. تکیه، شامل یک ورودی و یک سالن بزرگ به ابعاد ۱۵ در ۴ متر است که با چهار ستون، استوار مانده و تمام دیوارهای آن، با چوب، آیینه و کاشی، تزیین شده است. محرابی در انتهای سالن، به چشم می‌خورد که با کاشی و از آیات قرآن، تزیین یافته است، بر دیوار سالن نیز، آیات قرآنی و احادیث شریف نبوی، نقش بسته است، دیوار مقابل ورودی سالن تکیه، تصاویر مشایخ تصوف، به همراه نامشان و نیز تصاویر اصحاب طریقیت شیخ محمد هندی، نصب شده است. مرقد شیخ ابوخمره در یک اتاق بزرگ نیم‌دایره‌ای، واقع گشته و با کاشی‌های مختلف، تزیین شده است. متاسفانه از تاریخ تولد و وفات شیخ، اطلاعاتی به دست نیامده است. [۱]
عامری، ثامر عبدالحسن، المراقد و المزارات فی العراق، صص ۲۶۹- ۲۷۲.
نویسنده کتاب مراقد بغداد، ابوخمره را برادر شیخ علی بن سلیمان بن شیخ محمد بن شیخ حمد بن شیخ سالم بن شیخ سلیمان، ذکر می‌کند و هیچ اشاره‌ای به سیادت او ندارد و سپس اضافه می‌کند که شیخ علی، از مردان نیک روزگار و از ساکنان حویجه عبید بود و اکنون در آنجا، دارای قبر است. او اصالتاً از قبیله حرب عربی است و در اراضی سرحه، نزدیک جبل حمرین، سکونت داشتند. [۲]
سامرائى، يونس ابراهيم، مراقد بغداد، ص۶۲.
زیارتگاههای عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، برگرفته از مقاله «مزار سید ابوخمره» ج۱، ص۳۸۲. |
||||||||||||||||||||
