مُرُوئَة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُرُوئَة (به ضم میم و راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای انسانيّت و آن از صفات كمال است.
مُرُوئَة انسانيّت و آن از صفات كمال است در لغت آمده: «المروئة اداب نفسانيّة تحمل مراعاتها الانسان على الوقوف عند محاسن الاخلاق و جميل العادات»
چنان كه
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده:
«قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ، وَ صِدْقُهُ عَلَى قَدْرِ مُرُوءَتِهِ» (ارزش و مقام هركس به اندازه همّت اوست، و صداقت هركس به اندازه شخصيّت و جوانمردى اوست.)
(شرح‌های حکمت:
)
و نيز فرموده:
«أَقِيلُوا ذَوِي الْمُرُوءَاتِ عَثَرَاتِهِمْ» (از لغزش‌هاى مردم نيک و با شخصيّت چشم‌پوشى كنيد )
(شرح‌های حکمت:
) كه در «عثر» گذشت.
و حضرت فرموده:
«إِنَّ الْحَقَّ ثَقِيلٌ مَرِيءٌ ، وَإِنَّ الْبَاطِلَ خَفِيفٌ وَبِيءٌ» «حق سنگين است ولى گوارا و خوش عاقبت است، باطل سبک و خوشايند است ولى بد عاقبت.»
(شرح‌های حکمت:
) «مرى‌ء» يعنى گوارا و حميد العاقبة «وبى‌ء» بد عاقبت «ارض و بيئة» يعنى زمين كثير الوباء مى‌فرمايد: حق در عين سنگينى حلاوت و شيرينى دارد و باطل بر عكس آن است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مروئة»، ج۲، ص۹۶۹.
