مذهب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَذْهَب (به فتح میم و سکون ذال و فتح هاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای اعتقاداتى است كه به طرف آنها مى‌روند يعنى عقيده پيدا مى‌كنند و جمع آن
مَذاهِب (به فتح میم و کسر هاء) است.
مَذْهَب اعتقاداتى است كه به طرف آنها مى‌روند يعنى عقيده پيدا مى‌كنند. اكثر استعمالش در
ادیان است، در مطلق آراء نيز به كار مى‌رود.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره آدم
جاهل فرموده:
«لاَ يَحْسَبُ العِلْمَ في شيْء مِمَّا أَنْكَرَهُ، وَ لاَ يَرَى أَنَّ مِنْ وَرَاءِ مَا بَلَغَ منه مَذْهَباً لِغَيْرهِ.» يعنى «در آنچه انكار كرده علمى گمان نمى‌كند و در غير آنچه به آن رسيده است مذهبى و رأيى به غير خودش نمى‌بيند.»
(شرح‌های خطبه:
)
جمع آن مذاهب است. نظير:
«مَذَاهِبَ الْظَّلَمَة» يعنى «راه‌ها و آراء
ظالمان.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مذهب»، ج۱، ص۴۱۸.
