• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مدین (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَدْيَن (به فتح میم و سکون دال و فتح یاء) از واژگان قرآن کریم است. نام شهرى بود كه شعیب علیه‌السّلام بر اهل آن مبعوث گرديد. اين لفظ ده بار در قرآن آمده است.



مَدْيَن نام شهرى بود كه شعيب عليه‌السّلام بر اهل آن مبعوث گرديد. در قاموس کتاب مقدس آن‌را مديان نوشته و گويد: به قول بعضى زمين مديان از خلیج عقبه تا به مو آب و کوه سینا امتداد داشت و به قول بعضى از شبه جزيره سينا تا فرات امتداد داشت.
[۳] مستر هاکس، قاموس کتاب مقدس.
على هذا مدين نام مملكتى بوده است. در فرهنگ قصص قرآن نقل شده: موقعیت اين شهر در شرق عقبه است. مردم مدين عرب و از اولاد اسماعیل علیه‌السّلام بودند ... نام آن شهر اكنون معان است.
[۴] بلاغی، سید صدر‌الدین، قصص قرآن با فرهنگ قصص قرآن.
نگارنده گويد: معان در حال حاضر يكى از استان‌هاى مملكت اردن، واقع در جنوب شرقى خليج عقبه و مركز آن شهر معان است، شايد معان همان مدين سابق باشد. مدين همان است كه موسی علیه‌السّلام از مصر به آنجا گريخت و ده سال برای شعيب عليه‌السّلام اجیر شد.


(وَ إِلى‌ مَدْيَنَ‌ أَخاهُمْ شُعَيْباً قالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ... ) (و به سوى مدين، برادرشان شعيب را فرستاديم. گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد.)
(وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْيَنَ‌ قالَ عَسى‌ رَبِّي أَنْ يَهْدِيَنِي سَواءَ السَّبِيلِ‌) (و هنگامى كه به سوى مدين حركت كرد گفت: اميد است پروردگارم مرا به راه راست هدايت كند.)
و از اين‌كه شعيب به موسى گفت: (لا تَخَفْ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ‌) (نترس، از قوم ستمكار نجات يافتى.) به دست می‌آيد كه مدين جزء مملكت مصر نبوده است. و ماموران فرعون قدرت تعقيب موسى را در آن‌جا نداشته‌اند.



اين لفظ ده بار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۴۴-۲۴۵.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۳۱۵.    
۳. مستر هاکس، قاموس کتاب مقدس.
۴. بلاغی، سید صدر‌الدین، قصص قرآن با فرهنگ قصص قرآن.
۵. قرشی بنایی، علی اکبر، تفسیراحسن‌الحدیث، ج۸، ص۳۱.    
۶. اعراف/سوره۷، آیه۸۵.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۶۱.    
۸. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۸۶.    
۹. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۸، ص۲۳۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۰۲.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۷۳.    
۱۲. قصص/سوره۲۸، آیه۲۲.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۸۸.    
۱۴. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۴.    
۱۵. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۶، ص۳۲.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۲۷.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۸۰.    
۱۸. قصص/سوره۲۸، آیه۲۵.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۸۸.    
۲۰. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۶.    
۲۱. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۶، ص۳۵.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۲۹.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۸۳.    



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مدین»، ج۶، ص۲۴۴-۲۴۵.    






جعبه ابزار