ایشان پس از طی مقدمات به تهران رفت و در خدمت میرزا حسن آشتیانی شاگردی کرد. پس از آن در سال ۱۳۱۸ ق به نجف اشرف مهاجرت کرد و از محضر آیات عظام آنجا: آیت‌الله خراسانی و آیت‌الله یزدی کسب فیض کرد. در سال ۱۳۲۵ ق به سامرا و بعد از جنگ جهانی اول به کاظمین رفت. سپس از جانب آیت‌الله میرزا محمد تقی شیرازی به کربلا احضار شد و پس از چند سال توقف به قصد زیارت مشهد به ایران برگشت و تا اواخر دوران آیت‌الله حایری یزدی، در قم ساکن شد و حوزه درسی دایر کرد. ساختمان مسجد نو قم را او تاسیس کرد. بعد از آیت‌الله حایری، ایشان را از حیث مقام علمیت و تقوا و زهد و صیانت نفس، شایسته زعامت حوزه علمیه قم می‌دانستند. وی در پی کسالتی چندین ساله در سال ۱۳۵۸ ش درگذشت و در حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیهم دفن شد.
