فرقه محمدیه پس از وفات ابوجعفر محمدبن علی الهادی (برادر امام حسن عسکری (علیه‌السلام)) به مهدویت و امامت وی قائل شدند؛ با این‌که وی در حیات پدر بزرگوارش وفات کرده است. او نزدیک سامرا مدفون است و آرامگاه او در نزدیکی قریهِ بلد معروف به بقعهِ سید محمد می‌باشد.
گویند: محمد نُه پسر داشت که چهار تن از ایشان به خوی و سلماس در آذربایجان مسافرت کرده و کشته شدند. پنج تن دیگر نیز به شهر لار رفتند و آن‌جا به قتل رسیدند.
طرف‌داران امامت او گفتند: وی نمرده و زنده است؛ زیرا پدرش او را به امامت نامزد کرد و یاران را به امامت وی پس از خود آگاه ساخت. چون نسبت دروغ بر امام جایز نیست و نیز نتوان گفت که بدا رخ داده، پس او جانشین پدر است. اگرچه در دیده و چشم مردمان نمودار گشت که او درگذشت؛ ولی او نمرده است و پدرش علی بنمحمد از ترس مردم که ممکن بود به وی گزندی رسانند، او را ناپدید و غایب ساخت و او مهدی قائم است.
[۱]نوبختی، ابی‌محمد الحسن بن موسی، فرق الشیعه، ص۱۰۰ ـ ۱۰۱، قم، مکتبة الفقیه.
