محمدعلی تمنای کابلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدعلی
تمنای کابلی (د ۱۱۶۰ق/۱۷۴۷م)، شاعر پارسیگوی ایرانیتبار که اصلش از
کرمان میباشد.
تمنای کابلی، محمدعلی (د ۱۱۶۰ق/۱۷۴۷م)، شاعر پارسیگوی ایرانیتبار. اصلش از
کرمان بود،
اما در
کابل متولد شد. او با علی مردانخان، ولایتدار قندهار، در زمان پادشاهی
شاه صفیالدین صفوی (سل ۱۰۳۸-۱۰۵۲ق) نسبت داشت
و در کابل سالها شاگرد عبداللطیف تنها (د ۱۱۱۶ق) بود.
وی از سوی فرخ سیر (حک ۱۱۲۴- ۱۱۳۱ق) مأمور به
نثر در آوردن شاهنامه شد،
اما کار خود را به پایان نرساند و همراه با عبداللطیف به
هند کوچ کرد.
در مرشدآباد به خدمت علی وردیخان مهابت جنگ، فرماندار بنگال، رسید و در زمرۀ ندیمان وی درآمد، تا اینکه از جانب او به خطاب «خانی» نایل شد و مرتبهای بلند یافت.
تمنا سرانجام در عهد محمدشاه (سل ۱۱۳۱-۱۱۶۱ق) در بنگال درگذشت.
به نوشتۀ خوشگو
وی «شاعر کهنه» بود و دعوی زباندانی داشت، اما اکثر مردم تهمت انتحال بر او میزدند.
دیوان اشعار،
که ابراهیم خلیلخان،
آن را مختصر میداند. همچنین یک
مثنوی و اثری تاریخی در شرح احوال فرخ سیر پادشاه
که از آنها جز ابیاتی پراکنده در تذکرهها نشانی باقی نمانده است.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تمنا»، شماره۶۰۹۰.