محمدشفیع موسوی کازرونی بوشهری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بوشهری، محمد شفیع،
عالم جامع شیعی قرن سیزدهم و چهاردهم است.
در ۱۲۷۰، در
کازرون متولد شد و تحت تربیت پدرش، سیدمحمدتقی موسوی، از زاهدان و عابدان بزرگ عصر خویش، پرورش یافت.
در ۱۲۹۱ با پدرش به
بوشهر رفت و از آن‌جا به
عتبات عراق مشرف گردید و در
سامرا نزد سید محمدحسن شیرازی (۱۲۳۰ـ۱۳۱۲) معروف به «
میرزای بزرگ»، به تحصیل
فقه و
اصول پرداخت و از شاگردان سرشناس میرزا شد.
بوشهری در
طب نیز اطلاعات وسیعی کسب کرد به طوری که
معالجات عجیبی از او مشاهده می‌شد.
وی در حوزه درس عده ای از فضلا، از جمله میرزاعلی آقا، فرزند میرزای شیرازی، نیز حاضر می‌شد، و تا ۱۳۱۰ در سامرا بود و همان سال به بوشهر بازگشت.
در بوشهر به تدریس و نشر
احکام پرداخت و مرجع امور مردم از خاص و عام گردید.
در ۱۳۲۹ با خانواده اش به
زیارت عتبات رفت و در
نجف بیمار شد و روز هفتم
ربیع الاول همان سال وفات یافت و در
وادی السلام به خاک سپرده شد.
وی در فقه و اصول بسیار متبحر بود و تألیفاتی از او باقی‌مانده است.
فرزندش، سید محمدتقی، از فضلای سرشناس به شمار می‌رفت و از شاگردان میرزا محمدتقی شیرازی و علاّ مه حاج حسن کُبّه بود.
فرزند دیگر بوشهری، سید محمد مهدی، نه
ماه پس از پدر در سامرا درگذشت و همان‌جا مدفون شد.
(۱) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء۱:نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد ۱۴۰۴.
(۲) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، میرزای شیرازی: ترجمة هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی، تهران ۱۳۶۲ش.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد شفیع بوشهری»، شماره۲۰۸۰.
