محمدحسین تمنای مرادآبادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدحسین تمنای مرادآبادی، شاعر پارسی‌گوی
شبه‌قاره در
سده ۱۳ق/ ۱۹م می‌باشد.
تمنای مرادآبادی، محمدحسین، شاعر پارسی‌گوی
شبه‌قاره در سدۀ ۱۳ق/ ۱۹م. وی در مرادآباد به دنیا آمد. او شاگرد مهدی‌علی زکی بود، اما از درس
اسدالله غالب دهلوی نیز بهره‌مند شد.
وی از جملۀ آخرین شاعران نامدار هند و استادِ بهادرشاه (پادشاه دهلی) بود. تمنا به حیدرآباد دکن رفت و مدتی در آن‌جا به‌سر برد، و در راه بـازگشت بـه وطـن، در بـهـوپـال (از سـرحـدات دکـن) بـا محمدصدیق حسن
خان، نویسندۀ تذکرۀ شمع انجمن دیدار کرد؛ دیداری که به همنشینی و مکاتبه انجامید.
او باقی عمر خود را در مرادآباد به گوشه‌نشینی گذراند.
۱. قصاید تمنا، که در مرادآباد (۱۲۹۵ق/ ۱۸۷۸م) چاپ سنگی شده است؛ ۲. گل رعنا، به شعر فارسی ـ هندوستانی که در مرادآباد (۱۲۹۷ق/۱۸۸۰م) چاپ سنگی شده است؛ ۳. بدیع الصرف، در دستور زبان، (چ مدرس، ۱۲۶۶ق/ ۱۸۴۹م) که آن را برای آموزش
محمد عبدالحفیظ، نوۀ
محمد حفیظ
الله
خان بهادر یار جنگ نگاشت. این کتاب شامل مقدمه، ۱۱ باب و خاتمه است. مقدمه در تعریف
صرف و موضوع و اشتقاق و اسم‌های صفات، و باب‌های یازده‌گانه در اقسام
فعل و اشتقاق آن است.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تمنا»، شماره۶۰۹۰.
