ملّامحمّدحسین بن آخوند ملّاولیاللَّه مازندرانی، عالم فاضل و حکیمماهر، [از علمای قرن سیزدهم هجری، حدود سال ۱۲۰۸ق متولّد شد. پدرش از اهالی هزارجریب مازندران بوده و پس از ظلم و ستم سربازان فتحعلیشاه بههمراه خانواده به اصفهان مهاجرت نمود و ملّامحمّدحسین نزد پدر و سایر دانشمندان اصفهان به تحصیل پرداخت.] او سالها در اصفهان به تدریسریاضی، هیئت و حکمت مشغول بوده و جمعی کثیر از فضلای اصفهان [همچون آخوند ملّاعبدالکریم گزی، میرزا محمّدحسن نجفی و میرزا ابوالحسن پاقلعهای] در خدمتش در تلمّذ کردهاند. فاضلی متقّی و عالمی عامل بوده و در احتیاط در مسائل شرعی و مواظبت بر عبادات و زیارات و ادعیه سعی وافر و اهتمام تمام داشته است. [وی در سال ۱۲۹۱ق وفات یافته] و در قبرستان سر قبر آقا در محلّه خوابجون اصفهان مدفون شد و پس از آنکه قبرستان را تسطیح و تخریب نمودند قبر او هم از بین رفت.
[۱]مهدوی، سیدمصلحالدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۱۱۶.
[۲]مهدوی، سیدمصلحالدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۵۶۵.