محمدتقی پروانه عباسی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ملّامحمّدتقی معروف به «پروانه عباسی» و «ملّا پروانه» فرزند اللَّه قلی،
عارف سالک و
ادیب فاضل
قرن یازدهم هجری در
اصفهان می‌باشد.
ملّامحمّدتقی معروف به «پروانه عباسی» و «ملّا پروانه» فرزند اللَّه قلی،
عارف سالک و
ادیب فاضل، در
قرن یازدهم هجری در
اصفهان ساکن بوده و مراتب
سیر و سلوک را نزد جمعی از عرفاء و صوفیه اصفهان خصوصاً شیخ محمّد علی مؤذن مشهدی خراسانی قطب
سلسله ذهبیه طی نموده و در
اصفهان به
عبادت و
تزکیه نفس و مطالعه کتب حکمی و عرفانی مشغول بوده و سرانجام در سال ۱۰۸۹ق وفات یافته و در قبرستان ستّی فاطمه اصفهان مدفون شده است.
وی کتابخانه‌ای آبرومند داشته و بر بسیاری از کتب آن تملک خود را یاداشت نموده است. از جمله نسخه‌ای نفیس از «
طهارة الاعراق»
ابن مسکویه، که
طاهر بن وجیه الدّین علی قاضی در
ربیع الثّانی ۴۲۲ق آن را کتابت کرده و در سال ۱۰۵۳ق ملّاپروانه بر روی یکی از برگ‌های آن یادداشت تملک خود را نوشته است.
وی در سال ۱۰۸۶ پانصد جلد از کتب خود را
وقف نموده که از آن جمله کتاب
النهایه ابن اثیر کتابت سال ۱۰۷۵ به شماره ۴۱۷ در کتابخانه مدرسه مروی تهران موجود است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۲۱۱-۲۱۲.
