آقامحمّدتقی اصفهانی متخلّص به عارف، شاعر ادیب و عارفقرن سیزدهم هجری. در اصفهان متولّد شد و علم و ادب را نزد آقامحمّدکاظم واله اصفهانی آموخت. در جوانی به جوانی عطار دل سپرد و برای او شعر سرود. سپس برای تجارت به شیراز رفت و چند صباحی آنجا بود و به زین‌العابدین شیروانی (مست‌علی شاه) دست ارادت داد. او تا سال ۱۲۶۰ق در قید حیات بوده و ظاهراً پس از سفر به هندوستان وفات یافته است. این بیت از اوست: بر روی مهت زلف سیه ریخته دیدم ••••• روز و شب خود را به هم آمیخته دیدم
