محمدباقر قهی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شیخ‌محمّدباقر قهی، از
علماء و رؤسای
فرقه شیخیه در
اصفهان می‌باشد.
حاج شیخ محمّدباقر قهی فرزند محمّدجعفر بن محمّدصادق بن عبدالقیوم بن اشرف بن محمّد ابراهیم بن ملّامحمّدباقر سبزواری (صاحب ذخیره) از
علماء و رؤسای
فرقه شیخیه معروف به «
شیخ باقری» است.
وی در روز ۱۰
ربیع الاوّل ۱۲۳۹ق در قریه «قهی» قهپایه
اصفهان متولّد گردیده،
و در اصفهان به تحصیل پرداخت. پس از مدتی به
حاج محمّدکریم
خان کرمانی پیشوای
شیخیه پیوسته و سال‌ها در
کرمان نزد او به سر برد و از طرف پیشوای خود مامور ارشاد مردم در
نائین و سپس در
همدان گردید. در همدان مخالفان
شیخیه دست به آشوب زدند و او به ناچار راهی
تهران شد و عاقبت الامر در جندق ساکن شد. او پس از فوت
حاج کریم
خان به مخالفت با فرزندش
حاج محمّدخان
کرمانی برخاسته مدعی ریاست بر
شیخیان شد و فرقه او به «
شیخی حاج باقری» مشهور شد.
صاحب عنوان در ۲۳
شعبان ۱۳۱۹ه. ق در جندق وفات یافته، جنازه به
مشهد مقدس حمل و در آنجا مدفون شد.
کتب زیر از تالیفات اوست:
۱. «تحفة النجفیه» ۲. «جواب شبهات وارده بر
شیخ احمد» ۳. «رساله در شرح نفس رحمانی» ۴. «رساله در معاد» ۵. «کلیات و اصطلاحات حکمت» ۶. «مشاعر» ۷. «بشارات»، مطبوع ۸. «درة النجفیه»، دو جلد ۹. «میزان در اصول عقاید»، مطبوع ۱۰. «الاجتناب» ۱۱. «اسرار الشهاده» ۱۲. «جبر و تفویض» ۱۳. «کفایه المسائل» ۱۴. «رساله موضع»، مطبوع ۱۵. «اصول فقه».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۲.
