امّا پس از فوت پدر به ناچار از تدریس علوم دینی چشم پوشیده به طبابت پرداخت. در جوانی طبیب خوانین بختیاری بود و سرانجام به طبابت خانواده ظلّ السّلطان حاکم اصفهان پرداخت.
صاحب عنوان در روز چهارشنبه ۶ جمادی الاوّل ۱۳۲۷ق وفات یافته و در یکی از اطاق‌های جنوبی تکیه مرحوم آقا سیّد ابوجعفر خادمالشّریعه در تخت فولاد مدفون گردید و بعداً اولاد و اعقاب و نزدیکانش در آنجا به خاک رفتند.
[۴]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رحال اصفهان یا تذکره القبور، ص۸۶.
[۵]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۵۶.
وی کتابی در وبا نوشته که به طبع رسیده است. همچنین نسخه‌ای از چهل حدیث، از فرمایشات بزرگان دین موّرخ به غروب پنج شنبه ۷ جمادی الثّانی ۱۲۸۵ به خط و امضاء محمّد باقر بن عبدالجواد، نزد نویسنده موجود است که احتمالاً از صاحب ترجمه می‌باشد.
