محمدباقر بهاء خواجوئی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
میرزا محمدباقر بهاء خواجوئی،
عالم و شاعر
ادیب در
اصفهان می‌باشد.
میرزا محمّدباقر بهاء ابن حسین ضیاء بن ملّااسماعیل بن محمدجعفر بن ملّا اسماعیل خواجوئی مازندرانی،
عالم و شاعر
ادیب در سال ۱۲۵۶ق در محلّه خواجوی
اصفهان متولّد شده و از نوجوانی به
کسب علم پرداخته و در
ادبیات فارسی و
عرب خصوصاً
صرف و
نحو و فنون
نظم و
نثر،
نجوم،
ریاضی و هندسه مهارت یافت. او خطوط نسخ و نستعلیق را خوش می‌نوشت و از طریق مکاتبات شرعی و
موعظه مردم امرار معاش می‌کرد.
شعر نیز می‌سرود و «بهاء» تخلّص می‌کرد و در سرودن مادّه تاریخ نیز مهارت داشت.
وی در سال ۱۳۱۶ق در سن ۶۰سالگی وفات یافته و جنب قبر پدر فاضل و هنرمند خود در تکیه فاضلان واقع در
تخت فولاد مدفون شد.
کتب زیر از تالیفات اوست:
۱. «بهاءالجنان» به نظم و نثر در مصائب اهل بیت (علیهم‌السّلام) ۲. «دیوان اشعار»
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۵.
