محمدباقر بن علیاصغر رشحه اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آقامحمّدباقر بن علیاصغر اصفهانی، شاعر
ادیب متخلّص به «
رشحه»، در
قرن سیزدهم هجری در
اصفهان میباشد.
آقامحمّدباقر بن علیاصغر اصفهانی، شاعر
ادیب متخلّص به «
رشحه» درسال ۱۲۰۳ق در
اصفهان متولّد و در این شهر
علم و
ادب آموخته است. او فنون ادبی و از جمله عروض و قافیه را از آقا محمدکاظم واله اصفهانی فرا گرفت. سپس به
تجارت روی آورده و به
یزد رفت. وی در سال ۱۲۶۶ق در نائین وفات یافت.
این کتابها از اوست:
۱. «آتش زنه» که به عنوان «تذکره منظوم
رشحه» به طبع رسیده است. ۲. «منظومه نوروز و جمشید»
این دو بیت از اوست:
شب وصل اگر به رویم، در صبح باز باشد ••••• سر زلف یار گیرم که شبم دراز باشد
ز شهان
طمع ندارم، که همای همّت من ••••• نخورد از آن کبوتر، که شکار باز باشد.
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۱۴.