محمدابراهیم جدلی گلپایگانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدابراهیم جدلی گلپایگانی اصفهانی، از اکابر
فقهاء و افاضل
علمای قرن دوازدهم هجری در
اصفهان است.
ملاّمحمّدابراهیم گلپایگانی معروف به «جدلی»، «
العالم الفاضل العادل الکامل الحبر المحقّق و النّحریر المدقّق، حاوی الاصول و الفروع، جامع المعقول و المنقول، زبده المجتهدین و قدوه الفقهاء المتشرّعین، (نقل از سنگ لوح قبر صاحب عنوان) جامع
علوم خفیّ و جلی... مشهور به دانایی و طلاقت لسان و
العلاّمه الفهّامه،
از اکابر
فقهاء و افاضل
علمای قرن دوازدهم هجری است.
با همه اهمّیت وی، متاسّفانه از تولّد و اساتید، کیفیت زندگی، شاگردان و خاندان او اطّلاعاتی در دست نیست. در برخی از کتاب‌ها او را شیخ ابراهیم گلپایگانی جدّی نوشته‌اند، و برخی گمان کرده‌اند که او ساکن مدرسه جدّه و به جدّه‌ای معروف بوده است؛ ولی ظاهرا «جدلی» به «جدّه‌ای» و «جدّی» تحریف شده است.
در سال ۱۱۹۹ق
وفات یافت، و در
تخت فولاد جنب قبر
ملاّاسماعیل خواجویی مدفون شد. قبر او بر روی سکّویی واقع شده است.
رفیق اصفهانی شاعر معاصر او، مرثیّه‌ای درباره او گفته، و مادّه تاریخ وفاتش را چنین سروده است: "شد ز جهان و رفیق، از پی تاریخ گفت:••• «رفت ببزم جنان، زبده ارباب
علم»".
هم چنین مشهور، شاعر اصفهانی در مرثیّه و تاریخ او گوید:
"شد دریغا ز لوح هستی محو نام ملاّمحمّدابراهیم•••حیف از آن فاضل عظیم الشّان آه از آن
عالم خبیر
علیم"
"گر شد اجزای او چو گل اوراق گر شد اعضای او چو عظم رمیم•••گفت مشهور بهر تاریخش: شد بجنّت مقام ابراهیم".
وی رساله‌ای در
اصول دین تالیف نموده که از کتاب
حقّ الیقین علاّمه مجلسی استخراج شده است، و ضمن مجموعه‌ای در کتابخانه سیّدآقا تستری موجود بوده است.
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۴۱.
