محمد علی مهدوی‌راد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدعلی مهدوی راد، در سال ۱۳۳۴ در روستایی به نام «ینگجه»، از بخش «سرولایت»
نیشابور متولد شد. مهدوی راد، به سال ۱۳۶۹، وارد دانشگاه شد و از همان آغاز، تدریس مقاطع تحصیلات تکمیلی را در
علوم قرآن و
حدیث به عهده گرفت.
«محمدعلی مهدوی راد»، به سال ۱۳۳۴ در روستایی به نام «ینگجه»، از بخش «سرولایت»
نیشابور دیده به جهان گشود. مدرسه ابتدایی را در همان دیار گذراند و پس از آنکه با مقدماتی از ادب عربی در همان دیار آشنا شد، به سال ۱۳۴۸ وارد
حوزه علمیه مشهد گردید و در مدرسه آیت‌الله العظمی
میلانی که به شیوه‌ای نو و با برنامه‌ای منظم اداره می‌شد، تحصیل
علوم دینی را آغاز کرد.
وی در ۷ سال اقامت در حوزه علمیه مشهد، دروس مقدمات،
ادبیات عرب و سطوح عالی حوزوی را در محضر استادان آن دیار بیاموخت. از استادان آن روز می‌توان «حجت هاشمی خراسانی»، «امینی نیشابوری»، «صالحی نیشابوری»، «سید علی اکبر بنی هاشمی» و «محقق ذاکری اختری (عباسعلی)» را برشمرد. وی در کنار درس‌های حوزوی، سه سال در درس تفسیر روانشاد آیت‌الله حاج
میرزا جواد تهرانی و جلساتی بسیار نیز در بحث حضرت آیت‌الله
سید عزالدین زنجانی و مباحث روشنگر و مهم مقام معظم
رهبری،
آیت‌الله خامنه‌ای که
پنج‌شنبه و
جمعه تشکیل می‌شد و نیز در دیگر بحث‌های فکری و ایدوئولوژی وی حاضر شد و این دروس، اولین بذرهای علاقه و کشش به معارف قرآنی را در جان وی پاشید.
مهدوی راد، پس از ۷ سال اقامت در مشهد، به لحاظ تلاش‌های سیاسی و تعقیب
ساواک خراسان، با صلاح دید خطیب بلندآوازه روزگار و مجاهد نستوه و شجاع،
شهید هاشمی نژاد، مشهد را ترک نمود و به
قم هجرت کرد و در قم بود که برای ایمنی از جست وجوی ساواک، نام خانوادگی‌اش را از «غلامی» به «مهدوی راد» تغییر داد.
در قم، «
رسائل»، «
مکاسب»، «
کفایه» و آن گاه دوره عالی اجتهادی
فقه و
اصول را از محضر استادان ارجمند آن حوزه فراگرفت. برخی از استادان وی در این حوزه، عبارتند از حضرات آیات «اعتمادی»، «موسوی»، «تبریزی (سید ابوالفضل)»، «پایانی»، «
فاضل لنکرانی»، «ستوده»، «بهشتی»، «احمد فاضل هرندی»، «صانعی»، «حاج
شیخ جواد تبریزی»، «
وحید خراسانی» و «منتظری» که بیشترین بهره را در فقه، از محضر آیت‌الله منتظری برد (به طور مستمر بیش از ده سال در درس وی شرکت کرد) و در اصول، از محضر آیت‌الله فاضل لنکرانی (تقریبا تمام اصول دوره اول خارج وی را شرکت کرد). مهدوی راد،
فلسفه را در محضر حضرات آیات «
انصاری شیرازی»، «محمدی گیلانی» و «
مصباح» فراگرفت.
اولین اثر قلمی وی، به سال ۱۳۵۵ با عنوان «
اسلام و
شعر»، در قالب مقاله‌ای بلند در مجله نسل نو نشر یافت. وی پس از
انقلاب اسلامی ایران، مدتی را در مسئولیت‌های اجرایی گذراند؛ از جمله، «مسئولیت عقیدتی و سیاسی پایگاه نهم شکاری» و آن گاه به حوزه بازگشت و به سال ۶۲، با جمعی از دوستان و همراهان، مجله حوزه را بنیاد نهاد و از شماره ۱۶ تا ۳۶،
سردبیری آن را بر عهده داشت و مقالات بسیاری در نقد و معرفی کتاب‌های درسی حوزه، مسائل معرفتی
دین و نقد و معرفی تفاسیر
شیعه و
سنی و تحلیل گرایش‌های تفسیری در آن مجله نگاشت.
پس از آن با همکاری برخی از همراهانش، مجله «بینات» را بنیاد نهادند که از آغازین شماره آن، مدیرمسئولی مجله را به عهده گرفت. این مجله، نخستین مجله قرآنی است که مهدوی راد تا شماره ۱۲، مدیرمسئول آن بوده است و پس از آن در جایگاه عضویت هیئت تحریریه آن ماند، اما از مدیرمسئولی آن کناره گرفت. در راه اندازی مجله‌های
میقات و
علوم حدیث، مورد
مشورت بود و در هیئت تحریریه‌های آنها نیز حضور می‌یافت و مقالات بسیاری در هر دو مجله یادشده رقم زد.
وی به سال ۱۳۶۹، پیشنهاد مجله‌ای را در نقد کتاب‌های حوزه دین به انگیزه بهسازی آثار مکتوب دینی، به دفتر تبلیغات اسلامی داد و خود
سردبیری آن را به عهده گرفت که اکنون ۱۷ سال است نشر می‌یابد و ادامه دارد و مهم‌ترین مجله «نقد کتاب در حوزه دین» است. وی، در این مجله نیز مقالات بسیاری نگاشته است.
مهدوی راد، به سال ۱۳۶۹، وارد دانشگاه شد و از همان آغاز، تدریس مقاطع تحصیلات تکمیلی را در
علوم قرآن و
حدیث به عهده گرفت. اکنون بیش از ۱۵ سال است که در دانشگاه تربیت مدرس حضور دارد و چهار سال، مدیریت گروه علوم قرآن و حدیث را به عهده داشته است.
۱. آفاق
تفسیر؛
۲. با کاروان عشق؛
۳.
تحفة الاخوان؛
۴.
تحفة العابدین؛
۵. تدوین الحدیث عند الشیعة الامامیة؛
۶. تراث الشیعة القرآنی؛
۷. راهنمای آینه پژوهش؛
۸.
سیاست نامه
امام علی علیه‌السّلام ؛
۹. سیر نگارش‌های علوم قرآنی؛
۱۰. غبار راه طلب؛
۱۱. مشعل جاوید؛
۱۲.
موسوعه امام علی علیه‌السّلام ؛
۱۳.
نظام دفاعی اسلام؛
و...
نرم افزار تا حضور، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
