محمد بن علی اشعری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر محمد بن علی بن محبوب اشعری، از فقهای بزرگ
شیعه و از محدثان
موثق و صحیح المذهب
قرن دوم و سوم هجری قمری بود.
ابوجعفر محمد بن علی بن محبوب اشعری قمی، علمای رجال او را از فقهای بزرگ شیعه و از محدثان موثق و صحیح المذهب دانستهاند،
هر چند
شیخ طوسی مینویسد که وی از هیچ امامی روایتی را نقل نکرده است.
به هر حال نام او در اسناد روایات بسیاری (بیش از ۱۲۰۰ مورد) آمده است. ابوجعفر از
محمد بن خالد برقی،
ابراهیم بن مهزیار،
محمد بن ابی عمیر (م
۲۱۷ق) و دیگران روایت کرده
و کسانی چون
محمد بن یحیی عطار،
ابن بطه و
احمد بن ادریس (م
۳۰۶ق) از او روایت کردهاند.
آثارش عبارتاند از: کتاب الجامع شامل الوضوء، الصلاة، الزکاة، الصیام و الحج و کتاب الضیاء و النور شامل الاحکام، النکاح، الطلاق، الرضاع، الحدود، الدیات، الثواب و الزمرد.
همچنین کتابهای النوادر، الجنائز، الزبرجده، التولد،
الفتیا
و البواب از اوست.
با توجه به اساتید و شاگردانش به دست میآید که ابوجعفر در قرن دوم و به احتمالی در قرن سوم میزیسته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۶۰، برگرفته از مقاله «محمد اشعری».