• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محمد بن مسلم ثقفی (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: محمد بن مسلم ثقفی.

ابوجعفر محمد بن مسلم ثقفی۱۵۰ق)، از راویان مورد اعتماد امامیه، فقیه، اصحاب اجماع و از اصحاب امام باقر، امام صادق و امام کاظم (علیهم‌السّلام) بود که از امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) روایات بسیاری نقل کرده است.



ابوجعفر محمد بن مسلم بن رباح اوقص طحّان ثقفی طائفی، اهل کوفه و از اصحاب امام باقر، امام صادق و امام کاظم (علیهم‌السّلام)
[۳] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۱۳۵.
بود و از امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) روایات بسیاری نقل کرده است. کسانی چون محمد بن خالد و هشام بن سالم از وی روایت کرده‌اند.


رجال‌نویسان ایشان را محدث، فقیه و از اصحاب اجماع دانسته و در زمره کسانی ذکر کرده‌اند که حلال و حرام شرع به ایشان بیان و روشن می‌شد.
[۱۱] شیخ مفید، الرسالة العددیه، ص۲۵-۲۷.
او از چهره‌های برجسته امامیه، فردی بسیار مورد اعتماد و مورد عنایت و لطف امام باقر، امام صادق و امام کاظم (علیهم‌السّلام) بود. به گفته خویش، از امام باقر (علیه‌السّلام) سی هزار حدیث شنیده و از امام صادق (علیه‌السّلام) نیز شانزده هزار مسئله سؤال کرده یا حدیث نقل کرده است. وی از ناحیه یک چشم نابینا بود و وضع زندگی نسبتاً مناسبی داشت و متمول بود، ولی در عین‌حال مردی متواضع و فروتن بود، بدین‌جهت و برای اثبات اینکه از پیروان واقعی امام باقر (علیه‌السّلام) است به امر امام مدتی به خرمافروشی مشغول شد و سرانجام به خواست خویش آسیابی را بنا کرد و به آسیابانی و آرد فروشی اشتغال یافت و حتی مورد طعن و سرزنش اقوام و هواداران خود قرار گرفت.


در مورد ایمان و پارسایی محمد بن مسلم روایات بسیاری آمده است از جمله اینکه امام صادق (علیه‌السّلام) بهشت را به او بشارت داده و او را در زمره محدثان نجیب و امین بر حلال و حرام خداوند به شمار آورده است.


او دارای کتابی با نام الاربعمائة مسالة فی ابواب الحلال و الحرام می‌باشد.


سرانجام به سال ۱۵۰ق درگذشت.
[۲۵] مامقانی، عبدالله، تنقیع المقال، ج۳، ص۱۸۴.



۱. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۱۶۱.    
۲. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۲۳.    
۳. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۱۳۵.
۴. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۰۰.    
۵. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۵۸.    
۶. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۲۴.    
۷. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۲۵۱.    
۸. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۱۹۴.    
۹. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۲۳۸.    
۱۰. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۲۵۲.    
۱۱. شیخ مفید، الرسالة العددیه، ص۲۵-۲۷.
۱۲. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۱۷۰.    
۱۳. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۲۴.    
۱۴. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۳۳۶.    
۱۵. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۱۶۱۱۷۰.    
۱۶. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۲۴.    
۱۷. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ج۶، ص۵۴.    
۱۸. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۰۰.    
۱۹. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۷.    
۲۰. حسینی تفرشی، سید مصطفی، نقد الرجال، ج۴، ص۳۲۲.    
۲۱. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۷، ص۳۲۴.    
۲۲. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۹.    
۲۳. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۱۷.    
۲۴. خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۲۴۶.    
۲۵. مامقانی، عبدالله، تنقیع المقال، ج۳، ص۱۸۴.
۲۶. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱۲، ص۲۱.    
۲۷. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۷۲.    
۲۸. مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۱۷۲.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۱۵، برگرفته از مقاله «محمد طحّان».






جعبه ابزار