محمد بن عمر باهلی (دائرة‌المعارف‌مؤلفان‌اسلامی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعمر محمد بن عمر باهلی (م
۳۰۰ق)، از قاضیان و متکلمان
معتزلی بصره در
قرن سوم هجری قمری بود. وی علاوه بر
کلام، به تاریخ و ایام الناس آگاه و از خواص
مهتدی عباسی بود.
ابوعمر محمد بن عمر بن سعید باهلی بصری، در اطلاعات اندک به‌جای مانده از او آمده است که زاده شده و رشد یافته
بصره و اهل
باهله بود. او را قاضی و از متکلمان
معتزلی بصره گفته‌اند که
ابوعلی جبّائی و بسیاری از متکلمان در درس او حاضر می‌شدند. نفوذ کلام بسیار بالای وی گاه موجب می‌شد که مردم و متکلمان در مجالس وعظش به گریه افتند.
باهلی علاوه بر کلام، به تاریخ و ایام الناس آگاه بود و اشعار
بشر بن معتمر را به تمامی حفظ بود و در قصص خود از آن کمک می‌گرفت.
باهلی از خواص
مهتدی عباسی (خلافت
۲۵۵-
۲۵۶ق) هم بوده و برای
صوفیان نیز مجالسی برگزار می‌کرد.
وی سرانجام در سال ۳۰۰ق وفات یافت.
کتاب‌های او عبارت‌اند از: اعجاز القرآن التوحید و الاصول فی التوحید.
ابن ندیم توجه می‌دهد که این دو کتاب اخیر از هم متفاوت‌اند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۶۵، برگرفته از مقاله «محمد باهلی».
