• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محمد بن علی صیرفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: محمد بن علی صیرفی (مقالات مرتبط).

ابوجعفر محمد بن علی بن ابراهیم صیرفی، به گفته رجال‌شناسان شیعه از راویان ضعیف، غالی، بد‌اندیش و دروغگو، غیرقابل اعتماد و جاعل حدیث بود.


ابوجعفر محمد بن علی بن ابراهیم صیرفی قرشی کوفی، اهل کوفه و خواهرزاده خلاّد سدّی
[۱] حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۲۷۴.    
و از اصحاب امام رضا (علیه‌السّلام) بود
[۲] برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۵۴.    
و با محمد بن علی بن ابراهیم همدانی متفاوت است و چون از موالی قریش بوده، لقب قرشی گرفته است. به گفته آیت‌الله خوئی، فضل بن شاذان ابوسمینه را در میان چند تن کذّاب مشهورترین می‌دانست.
[۳] خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۳۱۹-۳۲۳.    
وی از عبدالرحمان بن محمد بن ابی هشام، ابراهیم خداء، عیسی بن عبدالله عمری،
[۴] شیخ کلینی، الکافی، ج۱، ص۷۴.    
[۵] شیخ کلینی، الکافی، ج۳، ص۲۲۷.    
[۶] شیخ کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۵۰.    
نصر بن مزاحم منقری
[۷] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۲۸.    
و محمد بن عبدالله خراسانی خادم امام رضا (علیه‌السّلام) روایت کرده است.
[۸] شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۱۲۰.    
احمد برقی (م ۲۸۰ق)،
[۹] شیخ کلینی، الکافی، ج۱، ص۷۴.    
احمد بن هلیل،
[۱۰] طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۳۶۶-۳۶۷.    
ابن داهر مرادی
[۱۱] سید بن طاووس، علی بن موسی، فرج المهموم، ص۲۲۵.    
و محمد بن حسان رازی از او حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.
[۱۲] نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۱۵۶.    
رجال‌شناسان شیعی ابوسمینه را محدثی ضعیف، غالی بد‌اندیش و دروغگو، غیرقابل اعتماد
[۱۳] علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۳۹۸.    
و جاعل حدیث خوانده‌اند.
[۱۴] حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۲۷۴.    
وی در کوفه به دروغگویی شهرت داشت. نجاشی نوشته است که صیرفی زمانی به قم مسافرت کرد و مدتی نزد احمد بن محمد بن عیسی اشعری، فقیه بزرگ قمّیین به سر برد، ولی دیری نپایید که غالی‌گری وی شهرت یافت و به دستور اشعری از قم اخراج گردید.
[۱۵] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۳۲.    


تالیفات صیرفی عبارت‌اند از: الدلائل العتق تفسیر عمّ یتسائلون الآداب و کتاب الوصایا که محمد ماجیلویه و محمد بن عبدالله محمدی آنها را روایت کرده‌اند.
[۱۶] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۳۲.    
گفته شده است که آثار وی همانند کتاب‌های حسین بن سعید اهوازی بوده است
[۱۷] شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۵۳.    
که حدود سی کتاب در موضوعات مختلف فقهی داشت.
[۱۸] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۱۵۱.
[۱۹] مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۱۶۶.    
[۲۰] تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۹، ص۴۲۱.    
[۲۱] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۱۵۰.    
[۲۲] ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۱۰۳.    
[۲۳] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱، ص۱۰.    
[۲۴] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۵، ص۹۶.    


۱. ↑ حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۲۷۴.    
۲. ↑ برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۵۴.    
۳. ↑ خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۳۱۹-۳۲۳.    
۴. ↑ شیخ کلینی، الکافی، ج۱، ص۷۴.    
۵. ↑ شیخ کلینی، الکافی، ج۳، ص۲۲۷.    
۶. ↑ شیخ کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۵۰.    
۷. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۲۸.    
۸. ↑ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۱۲۰.    
۹. ↑ شیخ کلینی، الکافی، ج۱، ص۷۴.    
۱۰. ↑ طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۳۶۶-۳۶۷.    
۱۱. ↑ سید بن طاووس، علی بن موسی، فرج المهموم، ص۲۲۵.    
۱۲. ↑ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۱۵۶.    
۱۳. ↑ علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۳۹۸.    
۱۴. ↑ حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۲۷۴.    
۱۵. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۳۲.    
۱۶. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۳۲.    
۱۷. ↑ شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۵۳.    
۱۸. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۱۵۱.
۱۹. ↑ مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۱۶۶.    
۲۰. ↑ تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۹، ص۴۲۱.    
۲۱. ↑ اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۱۵۰.    
۲۲. ↑ ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۱۰۳.    
۲۳. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱، ص۱۰.    
۲۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۵، ص۹۶.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۱۱-۷۱۲، برگرفته از مقاله «محمد صیرفی».


رده‌های این صفحه : جاعلان حدیث | راویان ضعیف | شخصیت‌های قرن 2 (قمری) | غالیان | مؤلفان قرن 2 (قمری)
جعبه ابزار