محمد بن عبدالله خزاعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر محمد بن عبدالله بن رزین خزاعی (حدود
۱۳۰-
۱۹۶ق)، از شاعران پیشتاز
کوفه و نخستین
شاعر دوره عباسی بود که خلفای عباسی را مدح نموده است.
ابوجعفر محمد بن عبدالله بن رزین بن سلیمان خزاعی،
ابوشیص کوفی، از خاندان
رزین بن سلیمان و پسر عموی
دعبل خزاعی یا بنا به نقلی، عموی دعبل بوده است.
او در حدود ۱۳۰ق در
کوفه به دنیا آمد
از شاعران پیشتاز کوفه و نخستین شاعر دوره عباسی بوده و خلفای عباسی به ویژه
هارون (خلافت
۱۷۰-
۱۹۳ق) و
امین (خلافت ۱۹۳-
۱۹۸ق) را مدح نموده است.
او مدتی در خدمت هارون بود و پس از مرگ هارون نیز اشعاری درباره او سروده است.
پس از مرگ رشید، به دربار
عقبة بن جعفر بن اشعث، امیر
رقّه پیوست و اشعاری هم در مدح او سرود. گویند که او از بهترین شاعران عصر خود بوده و به گفته
ابوخالد عامری، سرودن شعر برای او راحت‌تر از آب خوردن بود.
برخی خزاعی را
شیعه دانسته‌اند.
از او اشعاری برجای مانده که
صولی شطرنجی آن را گردآوری نموده و حدود ۱۵۰ورقه است.
ابوجعفر در اواخر عمر
نابینا شد
و پس از سه سال که در خدمت امیر رقّه بود،
سرانجام در سال ۱۹۶ق
یا
۲۰۰ق در همان رقّه
به شهادت رسید.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۹۰، برگرفته از مقاله «محمد خزاعی».
