محمد بن عبدالله بن طاهر خزاعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالعباس محمد بن عبدالله بن طاهر خزاعی (
۲۰۹-
۲۵۳ق)، از امیران
سلسله طاهریان قرن سوم هجری قمری که در زمان
متوکل عباسی امارت
بغداد را به عهده داشت.
ابوالعباس محمد
بن عبدالله بن طاهر
خزاعی خراسانی، در سال ۲۰۹ق متولد شد
و برادر
طاهر بن عبدالله (حکومت
۲۳۰-
۲۴۸ق) حاکم
خراسان بود و در زمان
متوکل عباسی امارت
بغداد را به عهده داشت. او از
ابوصلت هروی، صحابی
امام رضا (علیه‌السّلام) و دیگران حدیث شنیده است. محمد
بن عبدالله نسبت به اهل علم و ادب ارادت خاصی می‌ورزید و در
علوم حدیث،
نحو و ادب و
شعر مهارت داشت. کسانی از جمله
علی بن حسین فقیه از او روایت نقل کرده‌اند.
وی در زمان متوکل عباسی (خلافت
۲۳۲-
۲۴۷ق) به قدرت رسید و در زمان خلافت
معتز (
۲۵۲-
۲۵۵ق) ریاست او به اوج رسید
سرانجام بر اثر جراحاتی که در گلویش پدید آمد، به سال ۲۵۳ق در بغداد از دنیا رفت و فرزندش طاهر بر جسد او نماز گزارد. پس از مرگ محمد، برادرش
عبیدالله به جانشینی او در بغداد انتخاب شد.
ابن ندیم می‌گوید: وی دارای دیوان شعری حاوی هفتاد ورقه بوده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۹۰-۶۹۱، برگرفته از مقاله «محمد
خزاعی».
