محمد بن سلام جمحی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن سلام بن عبیدالله جمحی (
۱۵۰-
۲۳۱ق)، از دانشمندان
و عالمان به تاریخ گذشتگان، روایتگر، ادیب، شعرشناس
و لغت‌دان
قرن سوم هجری قمری در
بغداد بود.
ابوعبدالله محمد بن سلام بن عبیدالله جمحی بصری، اهل
بصره و از موالیان
قدامة بن مظعون جمحی بود
و در سال ۱۵۰ق چشم به جهان گشود.
او بعدها به بغداد کوچید
و تا آخر عمر در آنجا زیست.
جمحی از دانشمندان
و عالمان به تاریخ گذشتگان، روایتگر،
ادیب، شعرشناس
و لغت‌دان بود
و نزد
حماد بن سلمه و مبارک بن فضّاله دانش آموخت.
از کسانی چون
ابان بن عثمان احمر بجلی،
عبدالقادر بن سری و سلمة بن محارب مطالبی نقل کرده است.
می‌گویند که وی متهم به
قدریّه بوده
و به اعتقادات این گروه گرایش داشته است.
در عین‌حال وی را فردی صدوق خوانده‌اند. کسانی چون
احمد بن ابی خیثمه،
عبدالله بن احمد بن حنبل و ابوالعباس ثعلب از وی مطالبی
اخذ و روایت کرده‌اند.
جمحی آثار
و تالیفاتی داشته که عبارت‌اند از:
بیوتات العرب، طبقات الشعراء، الجاهلین، طبقات الشعراء الاسلامیین، الفاضل فی ملح الاخبار
و الاشعار، الحلاب
و اجراء الخیل
و غریب القرآن.
وی سرانجام به سال ۲۳۱ق یا
۲۳۲ق در بغداد
و به نقلی در بصره درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ
و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۸۳-۶۸۴، برگرفته از مقاله «محمد جمحی».
