محمد بن حسن عمّی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن حسن عمّی (م حدود
۲۱۰ق)، از اصحاب و یاران
امام کاظم و
امام رضا (علیهماالسلام) بود که از امام رضا (علیه‌السلام) روایت نقل کرده است. برخی وی را از محدثان فاسد المذهب، فاسد الروایة و
غالی، و در نقل روایت ضعیف دانسته و روایات او را قابل اعتماد نمی‌دانند.
ابوعبدالله محمد بن حسن بن جمهور عمّی بصری، منسوب به
بنی عمّ از
طایفه تمیم بود
و در شمار اصحاب و یاران امام کاظم
و امام رضا (علیهماالسلام) قرار داشت.
او از امام رضا (علیه‌السّلام) و کسانی مانند
فضالة بن ایوب،
احمد بن فضل و
یونس بن عبدالرحمان روایت نمود،
هر چند
شیخ طوسی وی را جزء کسانی که از
ائمه (علیهم‌السلام) روایاتی ندارند، آورده است.
روایت‌گرانی همچون
احمد بن حسین بن سعید و
عمرکی بن علی از او روایت کرده‌اند. برخی عمّی را از محدثان فاسدالمذهب، فاسدالروایة و غالی، و در نقل روایت ضعیف دانسته و روایات او را قابل اعتماد نمی‌دانند.
ابن غضائری می‌گوید که از محمد بن جمهور اشعاری را دیدم که در آن،
محرّمات الهی را
حلال کرده بود.
کتاب‌های الملاحم و الفتن، الواحدة، صاحب الزمان، الرسالة المذهبة عن الرضا (علیه‌السّلام)، وقت خروج القائم (علیه‌السّلام)، تاریخ موالید الائمه و اعمارهم،
نوادر الحج، ادب العلم
و الندماء و السمار اثر وی می‌باشد.
او سرانجام در حدود ۲۱۰ق درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۲۲، برگرفته از مقاله «محمد عمّی».
