محمد بن ابی زرعه باهلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابویعلی محمد بن ابی زرعه باهلی (م حدود
۲۵۷ق)، از عالمان برجسته
نحو و
لغت و از شاگردان
نحوی مشهور
بکر بن محمد مازنی بود.
ابویعلی (ابوالعلاء) محمد بن ابی زرعه باهلی، آگاهی چندانی از زیست‌نامه باهلی در دست نیست، ولی آورده‌اند که وی از عالمان برجسته نحو و لغت و از شاگردان
نحوی مشهور بکر بن محمد مازنی (م
۲۳۰ق) بود
و در
طبقه هشتم
نحویان جای گرفته است.
به گفته
ابن ندیم، زمانی گروهی از عالمان نحو از جمله
محمد باهلی کتاب نحو سیبویه (م
۱۷۹ق) را مورد بررسی و نقد قرار دادند که هیچ کدام از اینان در هوش و ذکاوت به پای
محمد بن یزید مبرّد (م
۲۸۵ق) نمی‌رسیدند،
هر چند برخی دیگر از نظر علمی ابویعلی را از مبرد برتر دانسته‌اند.
تالیفات او نکت علی کتاب سیبویه
و الجامع در نحو که ناتمام ماند، می‌باشد.
مرگ باهلی را در سال ۲۵۷ق به هنگام ورود
صاحب زنج به
بصره ذکر کرده‌اند.
از این گفته به‌دست می‌آید که او حداقل در آخر عمر خویش در بصره می‌زیسته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۶۴، برگرفته از مقاله «محمد باهلی».
