محل دفن سر مقدس امام حسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محل دفن سر مقدس امام حسین، یکی از موضوعات مرتبط با وقایع بعد از
شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) است. پس از بریدن سر مقدس امام حسین (
علیه
السّلام) و شهادت ایشان، دشمنان خدا سرهای شهدا را بر نیزه زده و همراه کاروان اسرا به
کوفه و از آنجا به
دمشق و کاخ
یزید بن معاویه بردند. در مورد الحاق سر مقدس امام حسین (
علیه
السلام) به بدن مطهرشان، نظرات مختلفی وجود دارد. نظر مشهور میان علمای
شیعه، آن است که راس شریف امام حسین (
علیه
السّلام) به
کربلا بازگردانده و نزد بدن مطهر آن حضرت دفن شده است. برخی از علمای شیعه از جمله
شیخ صدوق و
ابن فتال نیشابوری بر این موضوع تأیید کرده‌اند و باور دارند که
امام زین العابدین (علیه‌السلام) پس از شهادت امام حسین (
علیه
السلام)، سر ایشان را به بدن ملحق کرده است.
درباره الحاق سر مقدس
امام حسین (علیه‌السّلام) به بدن مطهرشان نظرات مختلفی وجود دارد، اما باید گفت این مسئله از ماجرای بازگشت اهل بیت به کربلا جدا نیست و بنا بر قول مشهور، این کار به دست
امام زین العابدین (علیه‌السّلام) صورت گرفته است؛ چنانکه
شیخ صدوق و
ابن فتال نیشابوری به این موضوع تصریح کرده‌اند.
در منابع تاریخی هم هیچ گزارشی در دست نیست که نشان دهد امام سجاد در زمان دیگری غیر از اربعین به کربلا آمده باشد. بنابراین حضور اهل بیت و امام سجاد (
علیه
السّلام) بر سر مزار امام نیـز، باید در روز اربعین اتفاق افتاده باشد. اما درباره اینکه سر امام حسین (
علیه
السّلام) کجا دفن شده است، در برخی از منابع
شیعه و
اهل سنت اقوال مختلفی گزارش شده است؛ که مهم‌ترین آنها، به شرح
زیر است:
بر اساس برخی اقوال،
یزید، سر امام حسین (
علیه
السّلام) را برای عامل خود در
مدینه،
عمرو بن سعید بن عاص، فرستاد و او سر شریف را کنار قبر
حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) به خاک سپرد.
برخی مورخان نیز اشاره کرده‌اند که پس از آوردن سر امام (
علیه
السّلام) به
دمشق، سر شریف در خزانه امویان باقی ماند تا اینکه پس از مدتی، آن را از آنجا خارج نموده و دفن کردند.
برخی نوشته‌اند کسی که سر را از خزانه، خارج و دفن کرد «
سلیمان بن عبدالملک اموی» بود.
خوارزمی افزوده است زمانی که «
عمر بن عبدالعزیز» به خلافت رسید، سر را از آنجا خارج کرد. اما مشخص نشد با آن، چه کرد؛ برخی احتمال داده‌اند که او، سر را به کربلا بازگرداند.
براساس قول دیگری، عمر بن عبدالعزیز سر را از جای خود خارج نکرد. بلکه عباسیان پس از ورود به دمشق، سر را از محل دفن آن خارج کردند و با خود به محل نامعلومی بردند.
در زمان خلافت
فاطمیان مصر، در شهر
عسقلان فلسطین، زیارتگاهی وجود داشته که محل دفن سر امام حسین (
علیه
السّلام) به شمار می‌آمده است. «طلائع بن رُزَیک»، وزیر الفائز، خلیفه فاطمی، از ترس آنکه صلیبیان، عسقلان را اشغال کنند، تصمیم گرفت سر امام حسین (
علیه
السّلام) را از آنجا به قاهره منتقل کند و بدین منظور در «باب زُوَیله» قاهره، مسجدی برای دفن کردن سر بنا کرد. اما پس از رسیدن سر به قاهره، به دستور الفائز، آن را به کاخ‌های خلفای فاطمی منتقل کردند و پس از ساختن زیارتگاه مخصوصی در سال ۵۴۹ه. ق، سر را در آنجا دفن کردند.
مورخ دیگری گفته است که سر را در سال ۵۴۸ه. ق، به قاهره منتقل کردند و در سرداب قصر زمرّد قرار دادند و سپس نزدیک «قبة الدیلم» دفن کردند.
امروزه زیارتگاه راس الحسین (
علیه
السّلام) قاهره، از زیارتگاه‌های مهم و مشهور قاهره به شمار می‌آید و نزد مردم مصر، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
قول دیگر درباره محل دفن سر امام حسین (
علیه
السّلام)، شهر
نجف است. مبنای این قول، روایاتی است که در برخی منابع حدیثی مهم شیعه نقل شده است؛ از جمله
شیخ کلینی و
ابن قولویه روایت کرده‌اند که
حضرت امام صادق (علیه‌السّلام) به همراه فرزندشان
اسماعیل و راوی (یزید بن عمر بن طلحه)، از
حیره به قصد
زیارت امیرمؤمنان (
علیه
السّلام) به نجف رفتند و هر سه در آنجا
نماز خواندند. سپس امام (
علیه
السّلام) به فرزندش اسماعیل گفت: بایست و بر جدت حسین بن علی (
علیه
السّلام)
سلام بده. راوی از امام پرسید: «آیا امام حسین (
علیه
السّلام) در کربلا نیست؟» حضرت فرمود: «بلی. اما هنگامی که سر مطهر آن حضرت را به شام آوردند، یکی از دوستان ما آن را ربود و کنار
امیرمؤمنان (
علیه
السّلام) دفن کرد».
کلینی و ابن قولویه، روایت دیگری نیز نقل کرده‌اند که «
ابان بن تغلب» می‌گوید: همراه امام جعفر صادق (
علیه
السّلام) بودم. ایشان از پشت کوفه عبور کرد و در جایی، از مرکب پیاده شد و دو رکعت نماز خواند. بعد‌اندکی جلو رفت و دو رکعت دیگر نماز خواند. سپس کمی حرکت کرد و باز پیاده شد و دو رکعت نماز خواند. سپس فرمود: «اینجا قبر
امیرمؤمنان (
علیه
السّلام) است». عرض کردم: «فدایت شوم! پس آن دو مکان که در آن نماز خواندید، چه بود؟» حضرت فرمود: «یکی مکان سر امام حسین (
علیه
السّلام) بود و دیگری، جای
منبر قائم (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)».
در روایت سومی نیز از حضرت امام صادق (
علیه
السّلام) نقل شده است که فرمود: «وقتی به غَری (نجف) وارد شدی، دو قبر می‌بینی: قبر بزرگ و قبر کوچک. قبر بزرگ، قبر
امیرمؤمنان (
علیه
السّلام) است و قبر کوچک، محل دفن سر حسین بن علی (
علیه
السّلام) است».
همچنین در روایت دیگری از «
یونس بن ظبیان» نقل شده است که به همراه امام صادق (
علیه
السّلام) از حیره خارج شد و امام (
علیه
السّلام) در دو نقطه نزدیک به یکدیگر، نماز خواند و بعد به راوی گفت که یکی از این دو جا، قبر
امیرمؤمنان (
علیه
السّلام) و دیگری، مدفن راس الحسین (
علیه
السّلام) است که آن را پس از فرستادن به شام، به کوفه بازگرداندند و خداوند آن را به نزد
امیرمؤمنان (
علیه
السّلام) فرستاد. پس سر با جسد و جسد با سر است.
با استناد به این روایات، برخی معتقدند که مدفن شریف سر امام حسین (
علیه
السّلام)، کنار قبر مطهر
امیرمؤمنان (
علیه
السّلام) و در محلی که امروزه به
مسجد الراس شهرت یافته است، قرار دارد. اما براساس دیدگاه دیگری، محل دفن سر بریده امام (
علیه
السّلام) که در روایات فوق نیز به آن اشاره شده منطبق بر
مسجد حنانه، در شرق نجف، دانسته شده است که امروزه در آنجا، ضریحی منسوب به سر امام حسین (
علیه
السّلام) وجود دارد. همچنین گفتنی است، در کتب ادعیه، زیارتنامه‌ای برای امام حسین (
علیه
السّلام) وارد شده است که خواندن آن، به‌ویژه در حرم
امیرمؤمنان (
علیه
السّلام) مستحب است. برخی علما افزون‌بر روایات بیان شده، این زیارتنامه را نیز قرینه‌ای بر وجود سر امام حسین (
علیه
السّلام) در روضه مطهر امام علی (
علیه
السّلام) در نجف دانسته‌اند.
نظر مشهور میان علمای شیعه، آن است که سر شریف امام حسین (
علیه
السّلام) به کربلا بازگردانده شده و نزد بدن مطهر آن حضرت دفن شده است.
گرچه طرفداران این قول، نوعاً تاریخ این واقعه را معین نکرده‌اند اما گروهی از دانشمندان
شیعه و
اهل سنت مانند
سید ابن طاووس،
ابن شهر آشوب،
ابوریحان بیرونی،
مستوفی هروی،
قرطبی،
نُوَیری
و مناوی
تصریح کرده‌اند که دفن سر مطهر همراه بدن، در بیستم صفر (اربعین) صـورت گرفته است. گواهی این دانشمندان بر دفن سر مطهر همراه بدن در اربعین، ورود امـام سجاد و اهل بیت را در چنین روزی به کربلا تایید می‌کند.
• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۲، ص۲۹۲-۳۰۸.
