• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

متذائب (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




مُتَذائِب (به ضم میم و فتح تاء و ذال و کسر همزه) از واژگان نهج البلاغه به معنای مضطرب است.



مُتَذائِب به معنای مضطرب است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره لشكريانى كه براى راندن نعمان بن بشیر (عامل معاویه) در کوفه آماده شد فرموده: «ثُمَّ خَرَجَ إِلَيَّ مِنْكُمْ جُنَيْدٌ مُتَذَائِبٌ ضَعِيفٌ.» «پس آمد به سوى من و به كمک من لشكر كوچک و مضطرب و ضعيف و غير منظّمى از شما.» (شرح‌های خطبه: )


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۰۹.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۲، ص۵۷.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۱۰۱، خطبه۳۹.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۸۶، خطبه۳۹.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۲، خطبه۳۹.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۹۹، خطبه۳۹.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۱۴.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۱۶.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۲، ص۴۲۴.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۷۸.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۳۰۰.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذاب»، ج۱، ص۴۰۹.    






جعبه ابزار