• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مبارک (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



یکی از اوصاف قرآن مبارک نام دارد.



یکی از نام‌ها و صفات قرآن «مبارک» است. این صفت در چهار آیه بر قرآن اطلاق شده است: (وَهَذَا کِتَابٌ اَنزَلْنَاهُ مُبَارَکٌ) و آیه ۱۵۵، و نیز آیات ۵۰ سوره انبیاء و ۲۹ سوره ص .


«مبارک» به معنای چیزی است که در آن خیر و برکت زیاد باشد، و برکت به معنای ثبوت خیر الهی است.


طبرسی برای نامگذاری قرآن به «مبارک» سه علت ذکر کرده است:
۱. قرآن ممدوح و باعث خوشبختی است و هر کس به آن تمسک جوید، به فوز عظیم رسیده است.
۲. برکت یعنی ثبوت خیر فراوان و دائم؛ و قرآن را از این رو مبارک خوانده‌اند که قرائت و عمل به آن، خیر است و علم اولین و آخرین در آن هست و باعث آمرزش گناهان می‌شود و حلال و حرام در آن بیان شده است.
۳. برکت یعنی کثرت، و قرآن چون از کتاب‌های آسمانی دیگر، مطالب بیشتری دارد، مبارک نامیده شده است.


فخررازی می‌نویسد: قرآن ذکر مبارکی است که فرشته‌ای مبارک در شب مبارک بر نبی مبارک برای امت مبارک نازل کره است. همچنین قرآن منبع و سرچشمه انواع خیرات و نیکی‌های ثابت و بی شمار الهی است.
[۸] فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۲، ص۱۸.



۱. سوره انعام/۶، آیه۹۲.    
۲. سوره انعام/۶، آیه۱۵۵.    
۳. سوره انبیاء/۲۱، آیه۵۰.    
۴. سوره ص/۳۸، آیه۲۹.    
۵. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۳.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۱۱۰.    
۷. فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۲، ص ۲۶۵.    
۸. فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۲، ص۱۸.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مبارک (قرآن)».    




جعبه ابزار