مبارک (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از اوصاف
قرآن مبارک نام دارد.
یکی از نام‌ها و صفات قرآن «
مبارک» است. این
صفت در چهار
آیه بر قرآن اطلاق شده است: (وَهَذَا کِتَابٌ اَنزَلْنَاهُ
مُبَارَکٌ)
و آیه ۱۵۵،
و نیز آیات ۵۰
سوره انبیاء و ۲۹
سوره ص .
«
مبارک» به معنای چیزی است که در آن
خیر و برکت زیاد باشد، و
برکت به معنای ثبوت خیر الهی است.
طبرسی برای نامگذاری قرآن به «
مبارک» سه علت ذکر کرده است:
۱. قرآن
ممدوح و باعث خوشبختی است و هر کس به آن تمسک جوید، به فوز عظیم رسیده است.
۲.
برکت یعنی ثبوت خیر فراوان و دائم؛ و قرآن را از این رو
مبارک خوانده‌اند که
قرائت و عمل به آن، خیر است و علم اولین و آخرین در آن هست و باعث
آمرزش گناهان می‌شود و
حلال و
حرام در آن بیان شده است.
۳.
برکت یعنی کثرت، و قرآن چون از کتاب‌های آسمانی دیگر، مطالب بیشتری دارد،
مبارک نامیده شده است.
فخررازی می‌نویسد: قرآن ذکر
مبارکی است که فرشته‌ای
مبارک در
شب مبارک بر
نبی مبارک برای
امت مبارک نازل کره است. همچنین قرآن
منبع و سرچشمه انواع
خیرات و نیکی‌های
ثابت و بی شمار الهی است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مبارک (قرآن)».
