مازیار بن قارن طبرستانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مازیار بن قارن طبرستانی، از نوادگان امیران
طبرستان بود که
مامون وی را به حکومت طبرستان منصوب کرد. مازیار در زمان حکومت
معتصم، سر به شورش برداشت. چنانکه در منابع آمده است او به تحریک
افشین سر به شورش برداشت اما پس از دستگیری نقشه افشین را برای رسیدن به حکومت
خراسان فاش نمود. وی سرانجام به
سال ۲۲۵ ق به دستور معتصم کشته شد.
مازیار بن قارن بن بندار، که برخی او را پسر
یزدا هرمز می‌دانند، از نوادگان امیران طبرستان بود. وی به دست مامون
اسلام آورد و از سوی او محمد نام گرفت. مامون وی را به حکومت طبرستان منصوب کرد.
وی در زمان حکومت معتصم، سر به شورش برداشت و به کوه‌های مازندران پناه برد. او با
بابک خرمدین، مکاتبه می‌کرد و به او وعده پیروزی می‌داد.
معتصم،
عبدالله بن طاهر بن حسین، حاکم خراسان را مامور سرکوبی مازیار کرد. عبدالله عموی خویش، حسن بن حسین، را به جنگ وی فرستاد. حسن پس از جنگ و گریز فراوان توانست او را اسیر کند و به نزد معتصم در
سامرا بفرستد.
چنانکه منابع گفته‌اند: این افشین بود که با نامه‌نگاری، مازیار را به شورش واداشت. هدف او از درگیر کردن عبدالله در جنگ این بود که عبدالله نتواند از مقابله با مازیار برآید. در نتیجه مامون او را عزل و وی (افشین) را به جایش بر حکومت خراسان بگمارد، همینطور هم شد زیرا، معتصم عبدالله را عزل کرد و افشین را به جای او بر حکومت خراسان گماشت. همچنین گفته‌اند که مازیار، این موضوع را برای عبدالله فاش کرد که او و افشین پیرو
آیین ثنویت و آتش‌پرستی هستند، اما چون او را نزد معتصم بردند، گفته‌های خویش را منکر شد. به دستور معتصم او را آن قدر با تازیانه زدند تا مرد. معتصم هم چنین دستور قتل افشین را صادر کرد. پیروان مازیار به «
مازاریه» معروف شده‌اند.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۹۴.
